معمولا شناگران ورزش رادر يك سن كمي شروع مي كنند قبل از اينكه دستگاه اسكلتي عضلاني آنها باليده شود. اگر پيشرفت شناگرجوان بسيار سريع يا بدون كنترل باشد، احتمال آسيب وجود دارد.

پركاري رايج ترين مكانيزم آسيب براي شناگران جوان بويژه در مشكلات شانه ، كمر و مفصل زانو است . پزشكان تيم ها اكنون آسيب هاي ويژه ي شناگران همچون شانه شناگران ، پشت شناگران پروانه و زانوي شناگران پروانه را تشخيص مي دهند.

مربيان نه تنها يك جزء ضروري در تشخيص نشانه هاي اوليه اين آسيب ها مي باشند بلكه آنها مي توانند با كنترل بار تمريني و همچنين با توجه ويژه به مكانيزم هاي ضربه ، تمرينات با وزنه و يا ديگر برنامه هاي روي زمين خشك به پيشگيري از آنها كمك كنند .

 هرچند اين مبحث بطور ويژه با آسيب هاي شناگران سروكار دارد اين مباحث بطور يكسان براي بازيكنان واترپلو ، شناگران سينكرونايز(همزمان ) و در بسياري از موارد شيرجه روها بكار برده مي شود.


humankinetics.blogfa.com/post/51