15 آذر خبر رسید که پرتو اشراق، پژوهشگر موسیقی و مترجم سینما و ادبیات، بر اثر ایست قلبی در بیمارستان مهر از دنیا رفته است. او متولد 1324 بود. اشراق فارغ‌التحصیل سینما بود و از همان ابتدا سینمای ایتالیا را دنبال می‌کرد و پایان‌نامه‌اش هم در زمینه سینمای «فدریکو فلینی» بود. از ترجمه‌های او می‌توان به «ژرفای افتخار»، «عصر بیگناهی»، «بر باد رفته»، «سرگذشت پیانو»، «آوانگارد»، مجموعه چهارجلدی «موسیقی کلاسیک و پاپ»، «ایهام در طبیعت و هنر»، «خاطرات الیا کازان» و «سرگذشت زندان» اشاره کرد. پرتو اشراق در کنار عکاسی از طبیعت در سال‌های دهه 50 با مجله سینما همکاری داشت و عمده نوشته‌هایش مقالات تئوریک در سینما بود. در سال‌های پس از انقلاب و تا اوایل دهه 80 و به صورت پراکنده نیز با مطبوعات همکاری داشت، هرچند طی دو دهه اخیر تمام توان خود را معطوف کار ترجمه کرده بود.
خلیل عمرانی متخلص به «پژمان»، شاعر آیینی، 19 آذر پس مدتی که به کما رفته بود و در بیمارستان بستری بود، در سن 48 سالگی به دیار باقی کوچ کرد. او در سال 1343 در استان بوشهر به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دوره متوسطه را در شهر به پایان برد و در سال 1363 دانشجوی مرکز تربیت معلم پسران بوشهر شد. دو سال بعد به زادگاهش برگشت و در مدرسه‌ای که خود در آن درس خوانده بود، به تدریس ادبیات پرداخت. در سال 1367 ازدواج کرد و به دانشگاه یزد رفت و هم‌زمان با تحصیل، در واحد کارشناسی فعالیت‌های ادبی استان به پرورش استعدادهای جوان و نوجوان در زمینه شعر پرداخت. در سال 1372، پس از اخذ لیسانس ادبیات فارسی دبیر دبیرستان آیت‌الله طالقانی بندر دیر شد و یک سال بعد، معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده گرفت. در سال 1376 به تهران آمد و ضمن فعالیت‌های فرهنگی به تدریس ادبیات در اسلامشهر پرداخت و از سال 1378 کارشناس فعالیت‌های ادبی اداره کل آموزش و پرورش تهران شد. مروارید فراموش (گزیده غزل‌ها)، ساعت به وقت شرعی دریا (مجموعه غزل) و گزیده شعرها (مجموعه نیستان) از آثار اوست.
پاسخ با نقل قول
