شعر

[javad jan]

مرا باران نگاهم کن/// نمی بارد همه دنیا///نمی سوزد غمه فردا//مگر ابری نمی بینی///چرا خورشید بیدار نیست///ببار باران به سودای دل درویش///به نذری که ادا کردم/// به اشکی که خیال کردم///تو هستی در دلم آغوش///ببار باران همه خیس شن///همه چتر می بندند برای تو///همه گفتن که برگردی///بیا باران ببار بارن///همه ی چترا بستن

[javad jan]

چه می خواهیم ازین دنیا چرا مغروق دنیاییم
اجل کرده کمین ما را چرا مشمول سوداییم
نه عرفانی و احسانی نه شوق وصل به جانانی
نه رسم بندگی دانیم و نه شرم از جهانبانی
چنین حال و چنین احوال سراپا مست دنیاییم
به پایان می رسد عمر و غافل ما ز عقباییم
به دنیا دل اگر بستیم ز فطرت دور می گردیم
دو چشم داریم لیک ز چشم دل کور می گردیم…..

[javad jan]

خواهرانم حجاب تیغ شماست
تیغ خود را ز کف میندازید
شرف زن به حفظ عصمت اوست
خویش را از شرف میندازید
در خیابان چهره آرایش مکن
از جوانان سلب آسایش مکن
زلف خود از روسری بیرون مریز
در مسیر چشم ها افسون مریز
یاد کن از آتش روز معاد
طره گیسو مده در دست باد
خواهرم دیگر تو کوچک نیستی
فاش تر گویم عروسک نیستی
خواهرم ای دختر ایران زمین
یک نظر اشک شهیدان را ببین
خواهر من این لباس تنگ چیست
پوشش چسبان رنگارنگ چیست
خواهرم این قدر لجبازی نکن
با اصول شرع لجبازی نکن
در امور خویش سرگردان مشو
نوعروس چشم نامردان مشو
پدرم گفت پدر جان زن اگر زن باشد
شیر در خانه و در کوچه و برزن باشد
پدرم گفت که ای دخت نکو بنیادم
زلف بر باد نده تا ندهی بر بادم
هدف دشمن سنگ افکن پیشانی ماست
کسب جمعیتش از زلف پریشانی ماست
پدرم گفت گل از رنگ و لعابش پیداست
و زن مومنه از طرز حجابش پیداست!!!!!!!

[javad jan]

من منتظرت شدم ولی در نزدیبر زخم دلم گل معطر نزدیگفتی که اگر شود می آیم امامرد این دل و آخرش به او سر نزدی

[javad jan]

لای تقــــــــویم دلــــت\یه گـــــــل لالـــــه بذارتازه شــــو، غنـچه بده\زیــــــــــر بارون بــــهارپر بکــــــش تا آسمون\بــــال ابـــــرا رو بـــگیردیـــــگه اینجا برنـــگرد\دوباره میــشی اسیر!به پرســــتوها بـــگـــو\زود بـــه خــونه برسـنبگـــــــو آواز بخــــــونن\غنـــــچه ها دلــواپسنتوی لحظه های عشق\واســه من تــرانه باشگل بـــده مثــله بهــــار\شـــوق عاشقانه باشدستــــاتو بــده به من\مهرو از دلـــــم بچـینتو چشـــــام نگاه بکن\عشقو تو چشام ببین

[javad jan]

دیدی زده بالای دری پرچم زهرا
بی اذن مشو وارد بزم غم زهرا
ایام، تعلق به گل یاس گرفته
افراشته بنگر همه جا پرچم زهرا
بر سینه ی زخمی و شکسته پی تسکین
جز اشک محبان نبود مرهم زهرا
پیدا نکند لولو و مرجان بهشتی
هرکس نشود غرق مگر در یم زهرا
خواهی عرق شرم نریزی به قیامت
درنوکری اینجا مگذاری کم زهرا
کافی است به سنی و مسیحی چو یهودی
از چادر خاکی بخورد یک دم زهرا
ای رشته ای از چادر بی بی مددی کن
گردیم چو سلمان شما محرم زهرا
بردار زبانم ببرید و بنویسید
تو میثم تماری و من میثم زهرا

[javad jan]

دریا چه دل پاک و نجیبی دارد

بنگر که چه حالت غریبی دارد

آن موج که سر به صخره ها میکوبید

با من چه شباهت عجیبی دارد…!

[javad jan]

ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم استمشکی به تن کنید که ماه محرّم استپیراهن سیاه عزاداری حسیناحرام نوکری تمامی عالم استماه محرّم آمده خیمه به پا کنیددلهای ما حسینیّه ی بزم ماتم استهر کس برای بزم عزا کار می کندمُزدش بُوَد دست کسی که قدش خم استشکر خدا که حضرت زهرا مرا خریدلطف و عطای او به گدایش دمادم استدریای چشممان چقدر موج می زندیعنی بساط گریه ی ما هم فراهم استشکر خدا که از غم ارباب بی کفنچشمم شبیه چشمه ی جوشان زمزم استآقا قسم به نام تو ما با شما خوشیمبی تو برای ما همه عالم جهنّم استگریه برای داغ تو رزق حلال ماستاین اشک ها به زخم عمیق تو مرهم استبزم تو را به عالم و آدم نمی دهیمهیئت برای ما به خدا عرش اعظم استشش گوشه ی حریم تو بیت الحرام ماستیعنی به داغ اعظم تو سینه مَحرم استهر کس که دید گوشه ای از روضه های توگر خون چکد ز چشم ترش باز هم کم است

[javad jan]

ای عشق همه بهانه از توستمن خامشم این ترانه از توستآن بانگ بلند صبحگاهیوین زمزمه ی شبانه از توستمن انده خویش را ندانماین گریه ی بی بهانه از توستای آتش جان پکبازاندر خرمن من زبانه از توستافسون شده ی تو را زبان نیستور هست همه فسانه از توستکشتی مرا چه بیم دریا ؟توفان ز تو و کرانه از توستگر باده دهی و گرنه ، غم نیستمست از تو ، شرابخانه از توستمی را چه اثر به پیش چشمت ؟کاین مستی شادمانه از توستپیش تو چه توسنی کند عقل ؟رام است که تازیانه از توستمن می گذرم خموش و گمنامآوازه ی جاودانه از توستچون سایه مرا ز خاک برگیرکاینجا سر و آستانه از توستشعر از هوشنگ ابتهاج