از آقای فومیو گوتو ، مشاور بین المللی tpm :
" واقعیت این است که در شرکتها افراد بهانه گیر زیادند. همچنین به نظر میرسد که این افراد به این وضعیت خو گرفته و این کار نوعی زرنگی محسوب می شود.
وقتی کار بهبود به خوبی پیش نمی رود و یا هنگامی که می خواهیم کار جدیدی را شروع کنیم ، بدون شک بعضی افراد شروع به صحبت و بیان علل خوب پیش نرفتن کار و یا دلیل نپذیرفتن کار جدید می کنند. به ویژه اینطور به نظر میرسد که تمایل به این امر در تکنسینها قوی تر است . هرچقدر تکنسینها دارای سابقه بیشتری باشند در بین ایشان افراد محافظه کار و متعصب بیشتر است.
این مساله ضایعه و مانع بزرگی برای فعال سازی سازمان محسوب میشود. هربار که فردی پیشنهاد میدهد و یا حرفی متفاوت با قبل می زند آنها نفی میکنند. چه بسا کاملا آنرا غیر قابل دسترس و بی ارزش تلقی میکنند.
اگر آن پیشنهاد ایده منحصر بفردی باشد و یا نظر زیر دست باشد از همان ابتدا به آن روی خوش نشان نمی دهند . به این ترتیب از آنجا که هیچگونه پیشرفتی صورت نگرفته و پرسنل جوان هم تربیت نشده و تغییر ی در ایشان ایجاد نمی شود متاسفانه سازمان راکد می ماند.
اما چرا تکنسینها اینچنین محافظه کار می شوند؟ تکنسین یعنی کسی که در یک مورد خاص اطلاعات محدود اما عمیق و تخصصی داشته و اگر چه در مورد آن تخصص دارای اعتماد بنفس و غزور است اما از طرف دیگر اکثر ایشان دارای دید وسیع نیستند . به علاوه اگر در زمینه تخصصی اشتباه کنند اثرات سوء آن بر شرکت زیاد است و بنابراین اگر بیش از حد محتاطانه عمل نکنند ممکن است کار را خراب کنند.
نمونه ای از بهانه های رایج که معمولا" در مقابل پیشنهادات بهبود وضعیت عنوان میشود بشرح زیر است :

  1. سرمان شلوغ است .
  2. نمیتوان تجهیز را متوقف کرد.
  3. کسی برای اینکار پول نمی دهد.
  4. چاره ای نیست ، تجهیزات قدیمی اند.
  5. به اندازه کافی بهبود انجام داده ایم . بیشتر از این امکان ندارد.
  6. نتایج خوبی بدست نمی آید.
  7. چون طراحی اولیه (محصول ، تجهیز ، قالب) بد است ، کاری نمیتوان کرد.

بهتر است که این بهانه ها را بر روی یک تابلو نوشته و در محلهای مختلف سازمان نصب نمائید... "

منبع : آشنایی با tpm ، تالیف آقای فومیو گوتو ، ترجمه آقای دکتر فتاح میکاییلی