(¯`·.پروانگی.·� �� �� �� �� �¯)

چه کس میگوید که من هیچ ندارم...؟
از تمام دنیا مرا همین بس که تو را دارم
اکر چه بغض گلویم را ...
گریه چشمانم را...
سکوت لب هایم را...
نیاز دستهایم را ...
سستی پاهایم را...
تاریکی دنیایم را...
نا امیدی فردایم را...
و نابودی وجودم را...
و دوری از تو امیدم را، از من گرفته
اما...
چه کس میگوید که من هیچ ندارم...؟
از تمام دنیا مرا همین بس که تو را بیاد دارم.
آن شب بارانی...
من و تو زیر یک سقف ...
تمام دنیا را در پناه چتر گرفته بودیم.
اما...
هنوز عاشقانه هایت را در دل...
هنوز برق چشمانت را به یاد دارم.
چه کس میگوید که من هیچ ندارم...؟
از تمام دنیا مرا همین بس که هنوز عشق تو را در دل دارم.
R.A.H.A))
ببخشید ،توانم همین بود ،دل نوشته یی تقدیم به تمام دلشکسته ها.