Armaeil

وطن من سرابی



وطن ای توی و سرکان مأمن من

هوایت دلنشین ای گلشن من

تو تاریخ کهن داری به ایران

هزاران قصه داری مأمن من

فروزان شد وجودم در «سرابی»

تجلی کرده آن ، جان و تن من

فدایت ای وطن جسم و سر من

توئی شمع شبم ، ای روشن من

تمامی کوه و دشتت سبز و خرم

تو زیبا گلبنی ای سوسن من

به هر سو بنگرم باغات گردو

فراوان نعمتی چون خرمن من

هر آنکس هروکوی تو باشد

زنم بوسه به او ای مسکن من

زمستان تو سرد و پر زبرف است

چه زیبایی ، به دی یا بهمن من

بهارت لاله زار و پر طراوت

بیارد گل تو را پرویزن من

ولیکن وااسف گفتار و شعرم

جنس باشد زبطن الکن من

خدایا از تو خواهم زادگاهم

رها سازی ز شر دشمن من

بیا « سالک» در این سامان تو بنگر

«سرابی» خاک پاکش مأمن من



برگ سبز تحفه درویش

سروده : علی الوندی