سونیا**

من از پایان نمی ترسم
و می دانم که پشت رویش هر گل زوالی نیز در راه است
و طوفان جامه ی سرخ شقایق را به دست باد خواهد داد
نگاه مهربان نور روزی سرد خواهد شد
زمین در حسرت باران دوباره تشنه خواهد شد
من از پایان نمی ترسم
هراس من ز تسلیم است .مبادا جامه ی پاک غرورم با حقارت ها در آمیزد
مبادا با فریب رنگ ها روحم بیامیزد
مبادا در نشیب راه دستم پیش از آنکه دانه ای در خاک بنشاند فرو افتد
من از پایان نمی ترسم
هراس من ز تحقیر است
هراس من ز تحقیر است .