ترنم

و مرا
آنقدر آزردی ...

که خودم کوچ کنم از شهرت بکنم دل ز دل چون سنگت تو خیالت راحت می روم از قلبت میشوم دورترین خاطره در شب هایت تو به من می خندی ... و به خود می گویی:

"باز می آید و می سوزد از این عشق"


ولی ...
بر نمی گردم نه!

می روم آنجایی که دلی بهر دلی تب دارد
عشق زیباست و حرمت دارد


تو بمان !


دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت سرد و بی روح شده است
سخت بیمار شده است
تو بمان در شهرت...