(¯`·.پروانگی.·� �� �� �� �� �¯)

پروردگارا !

چگونه سربالا بگیرم و به درگاهت بیایم و بگویم : الهی العفو ...

که عفو و بخششت را می طلبم اما باز جلوی نفسم را نمی گیرم ؟!

چگونه شرمسارت نباشم در حالی که هر چه جور و جفا از من می بینی باز هم رشته ی مهر و دوستی ات را نمی گسلی و رهایم نمی کنی ؟

چگونه ادعای بندگی کنم در حالی که خود می دانم عبد تو نبوده ام و بنده ی نفس بوده ام ؟

اما مهربان خالقم !

تنها چیزی که می توانم بگویم این است که با همه ی شرمندگی هایم ادعا می کنم که بنده ی تو هستم .

و تنها کلامی برایت بگویم که نکند عمر به سرآید و این کلام را نگفته باشم ،

خدایا ! ساده بگویم ... دوستت دارم

دستم را بر آستانت بلند می کنم تا دستگیرم باشی ...