دسته بندی نشده

غم های ترک خورده

چشمانم را می بندم
می بینم زمینی را که بی قرار عشق بود
واز فراق عشق ابتدا زرد شد
وناگاه قلبش از جفای یار ترک خورد
ولی زمین غم یار را عزیز شمرد

این گذشت تا که مجنون از فراق لیلی پیر شد
وقتی که یک روز از دل شب نویدی از آسمانها
به مجنون رسید
وعشقی نو در دل مجروح مجنون جریان یافت
نمی دانم آن روز مجنون زنده بود یا نه!!!

...

از همان روزي كه دست حضرت
«قابيل»
گشت آلوده به خون حضرت
«هابيل»
از همان روزي كه فرزندان
«آدم»
- صدر پيغام آوران حضرت باري تعالي -
زهر تلخ دشمني در خونشان جوشيد

آدميت مُرد
گرچه آدم زنده بود

از همان روزي كه
«يوسف»
را برادرها به چاه

...

دنياي آن روزهاي او محدود مي شد به يك وجب خاك... همان يك وجب خاكي كه يك بوته ي كوچك قاصدك در آن جا خوش كرده بود. اولش مثل يك مشت علف به نظر مي آمد. اما كم كم گل هاي ريز زردرنگي از دل همان بوته به ظاهر عادي متولد شدند. و بعد...آن گل ها شدند قاصدك... هيچ كس از آن بوته كوچك نگهداري نكرد ، هيچ كس آبش نداد و كسي هم هرگز به گلهايش دل نباخت.

تا اين كه يك روز...

نسيمي وزيد و يك قاصدك كوچك كه از همه بيشتر مشتاق رفتن بود ، با او همراه

...

من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم
وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم
وقتی او تمام کرد
من شروع کردم
وقتی او تمام شد
من آغاز شدم
و چه سخت است
تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است ،
مثل تنها مردن ...

شریعتی

...

در دلم چیزی هست

مثل یک بیشه نور

مثل خواب دم صبح

و

چنان بی تابم

که دلم می خواهد



بدوم تا ته دشت

بروم تا سر کوه

دورها آوایی است

که مرا می خواند