دومان

باید کتاب را بست
باید بلند شد
در امتداد وقت قدم زد
گل را نگاه کرد ابهام را شنید
باید دویدن تا ته بودن.

قلب من از صدای تو
چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه های من
کنار تو سلوک شد
عذاب می کشم ولی
عذاب من گناه نیست
وقتی شکنجه گر تویی
شکنجه اشتباه نیست.

for you

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به آشیان مهر ما پرنده پر نمی زند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ.....

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت.هوا بس نا جوانمردانه سرد است.

آزادی را هر کسی طوری معنی می کند یا بطور صحیح تر تفسیر.
من هم می گویم :
آزادی چیزی نیست جز مجال اندیشیدن.