گاهی نه گریه آرامت می کند ونه خنده نه فریاد آرامت می کند ونه سکوت آنجاست که باچشمانی خیس روبه آسمان می کنی ومی گویی خدایا تنها تورادارم... تنهایم مگذار...
پرواز اندازه آدمو برملا می کنه... هرچی بالاترمی ری بالا وبالاترمی ری دنیا ازدیدتوبزرگترمی شود وتوازدید دنیاکوچکتر.....