گاهی نه گریه آرامت می کند ونه خنده نه فریاد آرامت می کند ونه سکوت آنجاست که باچشمانی خیس روبه آسمان می کنی ومی گویی خدایا تنها تورادارم... تنهایم مگذار...
ای کودک کفش هایم را نپوش... تلاش تو برای بزرگ شدنت غمگینم میکند! کودک بمان...کوچک بمان من دربزرگ شدنم دردهایی دیدم که کوچک کرد بزرگ شدنم را...!