گاهی نه گریه آرامت می کند ونه خنده نه فریاد آرامت می کند ونه سکوت آنجاست که باچشمانی خیس روبه آسمان می کنی ومی گویی خدایا تنها تورادارم... تنهایم مگذار...
ای کودک کفش هایم را نپوش... تلاش تو برای بزرگ شدنت غمگینم میکند! کودک بمان...کوچک بمان من دربزرگ شدنم دردهایی دیدم که کوچک کرد بزرگ شدنم را...!
زندگی کن نه باجسم باروح زندگی کن شاد باش نه بالبخند ازته دل شاد باش غمگین شو چرا؟ خداوندغم را آفرید تابنده اش به اوپناه برد!!!
پرواز اندازه آدمو برملا می کنه... هرچی بالاترمی ری بالا وبالاترمی ری دنیا ازدیدتوبزرگترمی شود وتوازدید دنیاکوچکتر.....
بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند، چون که من آفریده ام ازعشق جهانی برای تو! " حسین پناهی"