دسته بندی نشده

دير گاهيست كه تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها شده ام دگر آيينه ز من بي خبر است كه اسير شب يلدا شده ام من كه بي تاب شقايق بودم همدم سردي يخ ها شده ام كاش چشمان مرا خاك كنيد تا نبينم كه چه تنها شده ام...

رخت تنهایی منپر از بوی تن حسرتهابوی نان تازهبوی خندهبوی خانه
رخت تنهایی منرنگ گیسوی دخترکی بی خانهرنگ خاکرنگ مادررنگ خوابی راحت
رخت تنهایی منقاب مردم شهرهمه جا دارند در آنپسری پای منارهمادری آن سوی آبمردی غرق در افیوندختری رو به غروبکودکی زنده به گور
رخت تنهایی منطرح حرفهای نگفته ستپینه ی زخمهای نهفته
رخت تنهایی منجا برای خود من کم دارد

در انتهای فصولآنجا که سایه آخرین کودکیکه در پی بادبادکش میدویددر انبوه جنگل گم شددر انتهای زمانآنجا که آسمان در سماجتی فلزیستارگان را در جام سربی خویش فرو بردو رنگها را در پس نقاب خود به بند کشیدآوای ققنوس میرسد بگوش

در این تکرار خاکستریو نفیر بی پایان باداین سیاه مست ویرانگرکه دختران نابالغ زمین را در بستر سرد خود به کام کشیددر برهوتیکه آخرین پرنده کلاغ پیریستکه بالهای

...

گفته بودی می مانیواین خود دلیل رفتنت بودکه ماندنفراموشی پرواز در میان قفسی شکسته است
تو رفتیرفتیتا که از پنجره ایی پشت زمانابدیت را جوییرفتی و مننبودنت را در لحظه ها؛در سیاهی سبزه به شبی بی مهتابدر سکون یک مرغزار به نقشی در قابدرحوضی پر نور بی چرخش سرخ ماهیمیجویم
تو گذشتی:از

...

درباره زندگی میشود که بیشتر از عمر زندگی، گفت. میشود صفحه ها از زندگی پر کرد همانطور که زندگی روزهای ما را هر دم پر میکند. گاه دوستش داریم و گاه برای گذاراندن هرچه سریعترش روزها ی هفته را میشماریم. گاه پشت پنجره آینده به انتظارش مینشینیم و گاه با ذهن بازیگرمان در کذشته جستجویش میکنیم اما همه میدانیم که زندگی سکوت بین دو دم است.
با من از زندگی بگو