عشق و دلدادگی

يادم تو را فراموش!

هِــــــــــــــــي من بردم.

اما صبر كن ببينم انگار تو بردي!

من كه هنوز يادمه.

تو فراموش كردي.

من باختم.

من را زنداني كردند و دستانم را بستند

كه مبادا باز سراغي از تو بگيرم

بدون اينكه بدانند من سالهاست از تو

فراري ام.

نمیدانم چه نسبتی با اشک داری که تا نامت بر زبانم جاری می شود

تا یادت در قلبم شکل میگیرد اشک از خانه ی چشمانم سرک میکشد

تا نگاهت را به ذهن می آورم قلبم تپیدن را آغاز میکند

در گوشه ی تنهاییم خاطراتم را مرور میکنم

خاطرات تلخ و شیرین را، بودن و نبودنت را، لحظه های تنهایی را،

لحظه های انتظار را واکنون می فهمم که عشق چه ها میکند

و تو میدانی که این خاطرات اشک من است که از گونه هایم سرازیر میشود

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد
گر چه من تجربه ای از نرسیدن هایم
کوشش موج به دریا شدنش می ارزد

چشم های سیاه چون شب تو
بی خبر از همه جهانم کرد
حال گمگشتگان به شب دانی؟
چشم های تو انچنانم کرد