دسته بندی نشده

و من تنها ماندم...

من ماندم و کویر خلوت و ساکت و مبهوت برزخ و برابرم

قامت بلند و شگفت این کوه

و وسوسه پر خطر این راه پیچاپیچ و نا معلومش...

و من تنها مانده ام...

کویر برزخ مرا می ترساند.

سکوت بهت آمیز و مخوفی داشت.

گرد سواری که هیچ

گردباری نیز آرامش مرده آن را آشفته نمی ساخت...

حرف هایی هست برای "گفتن"

اگر گوشی نبود نمی گویم...

و حرفهایی هست برای "نگفتن"

حرف هایی که هرگز سر به "ابتذال گفتن" فرود نمی آرند

حرفهایی شگفت

زیبا

و اهورایی

همین هایند....

و سرمایه ماورایی هر کسی به اندازه حرف

...

به جز حضور تو

هیچ چیز این جهان بی کرانه را

جدی نگرفتم

حتی عشق را



می اندیشم که گناه

تکرار تجربه هاست

و شیطان از دریچه صدف پوسیده ای

سرکشید و گفت:

خداوند

اداره جهان را به انسان سپرده است...