ترنم

بسم رب المهدی
شب است اما نه شبی چون شبهای دیگر ...
کنار پنجره تنهایی ام می نشینم .
در اندیشه توام ...

گویی تنهایی ام را دوست می داری ؟؟

این دلتنگی را ...
امشب بیش از هر زمان تو را احساس می کنم .
امشب ...
نقطه صفر عاشقی ...
دلم در دست توست مولا ..
در دست پر از جود و کرمت ..
و زمزمه می کنم ...
باز هم با بغض ...
با تو ام که گفته بودی غصه هام تموم میشن
پس کجایی که بیایی منو ...

خسرو شکیبایی چه زیبا گفت:
گاهی باید نبخشید! کسی را که بارها بخشیدی ونفهمید،
تااینبار در آرزوی بخشش تو باشد...
گاهی نباید صبرکرد....باید رها کرد و رفت!
تا بدانند که اگر ماندی..رفتن را بلد بوده ای !
گاهی باید برسرکارهایی که برای دیگران انجام میدهی،منت گذاشت!
تا آن را کم اهمیت ندانند!
گاهی باید بد بود...بری کسی که فرق خوب بودنت را نمیداند...
وگاهی باید به ادم ها "از دست دادن"را متذکر شد!
آدم ها همیشه نمیمانند..یکجا

...

امشب که برق خانه قطع شده بود !

چشم هام جز تاریکی وسیاهی مهمانی نداشت !

برای لحظه یی خود را نابینایی فرض کردم در این دنیای پر هیاهو

تازه فهميدم چشم های من چه نعمتی بود

تازه فهمیدم یک نابينا نه می تواند گل آفتاب گردان را ببیند و نه سیاهی پر کلاغ را

...

باران به ما اشاره کرد

و ما

چترهای مان را کنار گذاشتیم

…

تو از شب من

عبور کرده ای

یا باران آمده؟

…

لیلی

نام دیگر پاییز است

زیباست، عاشق می کند، می کشد

…

جز عاشقی

کاری از من بر نمی آید

پاییز شاهد است

…

کنار این همه باران

کاش تو بودی و

غمت این همه نبود

…

برای من که دوستت دارم

کمی ستاره و باران بفرست

و کمی دوستت دارم

…

تو ابر شو ببار

من برگ می شوم

می ریزم

…

بی تو بادی نمی وزد

بارانی نمی آید

بی تو نام من اندوه است

…

بیا

و برای این دوست داشتن ات فکر بکن

جا نمی شود در من