مرا که میشناسی؟! خودمم... کسی شبیه هیچکس! کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی... شبیه پست هایم هستم، شاد، گاهی غمگین، مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر اگر نوشته هایم را بیابی منم همان حوالی ام...
و شما : ای گوش هایی که تنها گفتن های کلمه دار را می شنوید !پس از این جز سکوت سخنی نخواهم گفت. و شما :ای چشمهایی که تنها صفحات سیاه را می خوانید !پس از این جز سطور سپید نخواهم نوشت.و شما :ای کسانی که هرگاه حضور دارم بیشترم تا آنگاه که غایبم...پس از این مرا کمتر خواهید دید !!
خوشبختی از آن کسی است که ... در فضای " الحمد لله " زندگی کند ... چه دنیا به کامش باشد ؛ ... و چه نباشد ! چه آن زمان که می دود و نمی رسد ... ... و چه آن زمان که گامی برنداشته ، خود را در مقصد می بیند ! ...
سکوت میکنم ؛ بگذار حرفهای دلم آنقدر یکدیگر را بزنند تا بمیرند . . . !
همــــیشـه دقــیقآ وقـــــتی پـُر از حـــرفی وقتـــی بغــــض میکـــُنی وقتـــی دآغونــــی وقــــتی دلــِت شکــــستـه دقیقــــا همیـــن وقـــــتآ انقــــدر حـ ـرف دآری کـــه فقــط میتونــی بگـ ـی : “بیخـــیآل“...
گاهی دلت میخواهد از دید بعضی آدمها پنهان بمانی... آدمهایی که مدام توی زندگیت سرک میکشند... و با ژست صمیمیت... داشته هایت را میشمارند.... احساساتت را خط کشی میکنند.... اشتباهایت را سر زنش میکنند... به چیزهایی که خود ندارند حسادت میکنند.... دست میگذارند روی نقطه ضعف ...