مرد اگر بودم نبودنت را غروب های زمستان در قهوه خانه ی دوری ... سیگار می کشیدم . نبودنت دود می شد و می نشست روی بخار شیشه های قهوه خانه . بعد تکیه می دادم به صندلی چشمهایم را می بستم و انگشتانم را دور استکان کمر باریک چای داغ حلقه می کردم تا بیشتر از یادم بروی ! نامرد اگر بودم نبودنت ...
تمام تنم می سوزد از زخم هایی که خورده ام٬ درد یک اتفاق ویرانم می کند من از دست رفته ام ٬ شکسته ام٬ می دانی؟؟؟؟ به انتهای بودنم رسیده ام٬ اما اشک نمی ریزم پنهان شده ام ...
بعد از تو با تنهایی خود دوست شدم میدانی؟ دوست خوبی ست یک لحظه هم رهایم نمیکند...
به خدا حافظی تلخ تو سوگند، نشد که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد ***** ...
موضوعات وبلاگ
آخرین بازدیدکنندگان
رفتن به صفحه پروفایل
علامت بعنوان خوانده شده
