تمام مطالب وبلاگ

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
تو کیستی که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق سرگشته روی گردابم
من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه
تو دوردست امیدی و پای من خسته است
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است
تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه
مدام پیش نگاهی٬ مدام پیش نگاه
میبوسم تو را از راه دور
هرجند آسمان هست ابر و کبود

کودکی بودم، نوپا و نوشکفته، قدم در راه بی انتهای هستی گذاردم و در مسیر زندگی خواستم که بشناسم.
همه چیز بود، همه رنگ بود و همه حال بود. از رنگی به رنگی، از چیزی به چیزی و از حالی به حالی شدم، اما گویی هیچ چیز نبود. ادغام همه رنگ ها، سیاهی را حاصل می شد. گذر از همه حال ها، بی حالی را سبب می گشت. انگار یک چیز کم بود.
بزرگتر شدم؛ باز هم خواستم که بشناسم و باز چون پیش گشتم و گشتم و گشتم تا بیابم آن گمشده ام را، اما

...

خدایاامروز این لحظه حسرت میخورم و حسودم میشودنه به زمین به بسیاری اشیائ اش زیور الاتش نه به آسمان به ستاره هایش ونه به دشت به گلهایش نه به زمان به خاطر خاطره هایش .من حسرت لحظات بی تو بودن را میخرم که اسان وارزان میخریدند فروختم.شاید زینتی شود برای زمین ستاره ای برای آسمان گلی برای دشت و خاطره ای برای زمان .افسوس.............. به چشم من نمی آیند .من همان یک لحظه را بیش به یاد ندارم .میخریدند نفروختم......و آن لبخند مادرم بود.هر انچه را بهانه کنند نمیفروشمش هر چه بخواهند میدهم تا مال من باشد.

صدقه سریه بچه های محله ی صداقتم شده دست از لجبازی برداریم و به دیدن دلمان همین امروز برویم وقتی پر شده از نگاه دیگران وهنوز گرسنه یک نگاه است وآن نگاه توست.دستهایتان خالی باشد بد نیست چیزی بیاورید این مهمانهای شب آخری را بی هیچ روانه نکنیم.راستی سبکبار باشید تا برسید دیگران رفته اند ومنتظر شمایند.حضرت علی (ع)

زندگی بسان اقیانوسی است كه هر یك از انسان‌ها تکه چوبی شناور بر امواج آن هستند. هر تکه چوبی مکملی دارد و تمامی قدرت‌های موجود، موج‌های این اقیانوس را به گونه‌ای جهت می‌دهند كه هر تکه را به مکمل خود وصل كند و وقتی آنها یکدیگر را یافتند، فارغ از خروش موج‌ها در ساحل امن زندگی آرام گیرند.
بیاییم قبل از اینکه به مکمل خود دست یابیم، ساحل را مهیای پذیرش او کنیم...