مرا که میشناسی؟! خودمم... کسی شبیه هیچکس! کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی... شبیه پست هایم هستم، شاد، گاهی غمگین، مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر اگر نوشته هایم را بیابی منم همان حوالی ام...
بدترین حالت ماجرا این است که طاقتمان تمام شود و به روی خودمان نیاوریم و تا زمان مرگ ادامه دهیم خیلی ها اینطور زندگی میکنند دست انداز کم طاقتی را رد کرده اند و افتاده اند توی سرازیری عادت..."
تنها زمانی صبور خواهی شد که صبر را یک قدرت بدانی نه یک ضعف! انچه ویرانمان می کند روزگار نیست! حوصله کوچک و آرزوهای بزرگ است.