کریسمس شروع شده است و کمتر از یک هفته دیگر سال نو میلادی آغاز می گردد و همینطور کمی بیش از یک ماه سال نو شمسی هم در راه است. احتمالا برخی از شما برای شروع سال جدید دوربین دیجیتال خریده اید و یا هدیه گرفته اید (که می تواند یک دوربین ببین و بگیر باشد یا یک دوربین حرفه ای یا نیمه حرفه ای DSLR) اگر شما یک عکاس تازه کار هستید، پس بد نیست نگاهی به این نکات جالب (فوت های عکاسی) بیاندازید.




حالت عکاسی پیوسته را فعال کنید تا هیچ صحنه ای را از دست ندهید
گرفتن یک عکس تر و تمیز با دوربین های ببین و بگیر سخت تر از دوربین های DSLR است، اما شما می توانید این دوربین ها را در حالت "Burst mode "یا "continuous shooting " قرار دهید. با این روش شما می توانید دوربین را با بالاترین سرعت عکس برداری ممکن مورد استفاده قرار دهید. فقط کافی است دکمه شاتر را پایین نگه دارید. حتی بزرگترین عکاسان حرفه ای هم نمی توانند لحظات جادویی را در کسری از ثانیه پیش بینی کنند و آن را شکار کنند، بلکه این مهم را بر عهده دوربین می گذارند تا برای شان به انجام رساند. همچنین امروزه با وجود کارت های حافظه ارزان قیمت و غول پیکر (از لحاظ گنجایش) شما هم می توانید از عهده خرج کردن میزان زیادی از حافظه و عکس برداری متوالی برای داشتن بهترین عکس برآیید.

دمای رنگ ها را خودتان کنترل کنید
در بسیاری از دوربین ها گزینه "Auto White Balance" به خوبی کار می کند. اما بد نیست که بدانید هر رنگی دارای یک دمای مرتبت با خود است که با واحد درجه کلوین بیان می شود. مثلا رنگ نارنجی تند لامپ های رشته ای و یا آبی مات نور خورشید می تواند با عکس های شما در هم آمیزد و تاثیرات ناخواسته ای را ایجاد کند. هنگام مشاهده محیط معمولا فاکتورهای مغزی چندان قادر به تشخیص این تاثیرات نیستند. اما تشخیص این نکته که آیا نوری که بر منظره عکاسی شما افتاده است بیشتر زرد است یا متمایل به آبی است و همچنین خنثی کردن تاثیر آن امری بسیار مهم است.
دوربین شما برای حذف این تاثیرات رنگی ناخواسته از قابلیت کنترل خودکار سفیدی (یا auto white balance( استفاده می کند، اما عملکرد آن هم همیشه درست از کار در نمی آید. خودتان می دانید که چه کسی کار را بهتر انجام می دهد؟ شما. در برخی از دوربین ها شما می توانید از تنظیم دستی کنترل نور سفید استفاده کنید. در این حالت باید از یک بخش سفید مانند یک تکه کاغذ و یا هر چیز دیگری یک عکس بیاندازید. در این حالت شما به دوربین می گویید که :"این رنگ سفید است!" البته دقیق ترین حالت برای این کار استفاده از تنظیمات خود دوربین است که برای حالات مختلف منبع نوری تنظیمات از پیش آماده ای دارد که شما در منوی دوربین تنها باید آیکون آن را انتخاب کنید. آیکون خورشید، برای نور مستقیم خورشید. آیکون ابر، برای هوای ابری. آیکون لامپ حبابی برای نور گداخته سیمابی و حباب مستطیلی برای نور فلئورسنت مهتابی .

ISO را برای دوربین های ببین و بگیر روی 400 و برای دوربین های ارزان قیمت DSLR روی 800 تا 1600 تنظیم کنید
ISO یک اصطلاح مورد استفاده از زمان گذشته است که در دوربین هنوز از فیلم استفاده می شد. این اصطلاح در اصل نشان دهنده میزان حساسیت سنسور تصویر به نور است. اعداد بالاتر این شاخص باعث داشتن عکس هایی دانه دانه و برفکی می شود اما شما می توانید جزئیات بیشتری را در نورهای کم ثبت کنید. و اعداد کوچکتر باعث تولید عکس های شفاف تری در نور مناسب می شوند. بسیاری از دوربین ها به شما امکان تنظیم این شاخص را می دهند تا بتوانید در نورهای متوسط و کم، عکس هایی با کمترین تیرگی داشته باشد. اما محصول کار شما یک عکس دانه دانه است. ISO هم یکی دیگر از قابلیت های دوربین شما است، اما برای داشتن عکس هایی شفاف و با کیفیت، میزان آن را برای دوربین های ببین و بگیر بیشتر از 400 و برای دوربین های DSLR ارزان قیمت بیشتر از 1600 انتخاب نکنید. (البته در برخی مدل های قدیمی DSLR امکان انتخاب اعداد بالاتر از 800 را نداشتید.)

از فلاش پخش شونده استفاده کنید و یا اینکه آن را خاموش کنید
همیشه فلاش دوربین یک مشکل دردسرساز است. وقتی از فلاش به جای یک نور محدود استفاده می کنید، باعث کشیدگی رنگ و بافت و خروج آن از حالت اولیه خود می شوید. همچنین چشمها قرمز می شود و البته پس زمینه عکس را پاک می کند و باعث تاری آن میگردد.

این نکات شاید به شما در رام کردن فلاش کمک کنند.
1-دفتر راهنمای دوربین را مطالعه کنید تا حداقل و حداکثر فاصله موثر برد فلاش را پیدا کنید - معمولا بین 1.8 تا 3.6 متر - و البته این محدودیت ها را رعایت کنید.

2-نور فلاش را پخش کنید. حقه قدیمی عکاسان DSLR استفاده از کاغذ سیگار برای پوشاندن فلاش های بزرگ است(به نوعی ایجاد لایت باکس). خب برای فلاش های کوچک دوربین تان بهتر است از یک کاغذ نیمه شفاف استفاده کنید و روی فلاش را با آن بپوشانید.
همیشه یک سه پایه جیبی همراه خود داشته باشید.
اگر می خواهید در محیط های تاریک عکس های خوبی بگیرید، باید اجازه دهید که نور مدت زمان بیشتری سنسور تصویر دوربین شما را مورد اثر قرار دهد. و تنها راه برای داشتن عکس های شفاف و واضح در این حالت ثابت نگه داشتن دوربین است. تقریبا تمامی دوربین های ارزان و گران قیمت انواع مختلفی از تثبیت کننده ها و لرزش گیرهای داخلی را به همراه دارند، اما یک سه پایه جیبی 7 دلاری تمامی تبلیغات فروشندگان را در این خصوص به چالش می کشد! به راحتی دوربین را روی یک سطح صاف قرار دهید و زاویه دید آن را تنظیم کنید و از عکاسی لذت ببرید. اگر هم سه پایه ندارید، دوربین را روی یک میز و یا بالای یک لیوان آب خالی هم می توانید بگذارید. البته حواستان باشد که لیوان کاملا خالی باشد!
عکس هایتان را در برابرخوردگی توسط لنز محافظت کنید
در هر حالتی که در نور خورشید و یا هر منبع نوری قوی دیگری عکاسی می کنید، نور شدید می تواند بطور غیر مستقیم بر لنز دوربین اثر بگذارد و ممکن است شما لبه های عکس و حتی بخشی از آن را بدلیل تابش این نورهای بی هدف از دست بدهید. برخی اوقات این وضعیت حالت جذابی به عکس می دهد اما همیشه اینگونه نیست. بهترین و عمومی ترین راه حل استفاده از هود لنز است. دومین راه حل (که برای دوربین های ببین و بگیر بیشتر کاربرد دارد) استفاده از دست، تکه ای کاغذ و یا هر چیز دیگری است که بتواند بین منبع نوری و لنز دوربین مانعی ایجاد کند.
نفستان را بیرون بدهید و سپس عکس بگیرید
گذشته از ISO و سه پایه، شاید بهترین نکته ای را که می توانم به شما یادآوری کنم این است که نفس تان را حبس کنید و آنگاه عکس بگیرید. درست بعد از بیرون دادن نفس تان است که تنش از بدن تان خارج می شود و برای یک لحظه خودتان را در آرام ترین و ساکن ترین وضعیت می یابید. به خصوص در نور کم این کار می تواند تفاوت بین داشتن یک عکس شفاف و یک عکس تار را به خوبی نمایان سازد.
هنگام عکاسی از سوژه های انسانی از ---------- سپیا استفاده کنید
استفاده از ---------- سپیا به خوبی عکس های شلوغ و چرکین شما را عمق می بخشد و جذاب می سازد. درست است که من بعلت استفاده بیش از حد از سپیا از آن متنفرم، اما مطمئنا برخی از عکس ها با این روش زیباتر خواهند بود.

برای دارندگان DSLR : حتما حتما حتما با فرمت RAW عکس بگیرید
دوربین هایDSLR دارای امکانات فراوانی هستند اما بدون شک بهترین مزیت آنها قابلیت عکس برداری با فرمت RAW است. اگر عکس های تان ر ا با فرمت JPEG ذخیره کنید، آنها همچنان زیبا خواهند ماند اما فشرده شده و به صورت پاکت های اطلاعات ذخیره می شوند که باعث افت کیفیت اصلی عکس می گردد. اگر هم از فرمت RAW برای ذخیره عکس استفاده کنید باز هم یک عکس خوب را در اختیار دارید، اما علاوه بر آن یک گل رس ورز خورده و آماده هم دارید که می توانید به هر نحو که دوست دارید به آن شکل بدهید.
فرمت RAW اطلاعات عکس را دقیقا بعد از خروج از سنسور تصویر دوربین در خود ذخیره می کند و به بهینه ساز ها و الگوریتم های فشرده سازی دوربین اجازه دست کاری این اطلاعات را نمی دهد. این عمل دست شما را برای تغییر و دستکاری بسیاری از جنبه های عکس باز می گذارد. با این فرمت شما هنگام استفاده از نرم افزارهای ویرایش (مانند Adobe Lightroom) احساسی همانند کار در تاریکخانه چاپ و ظهور عکس خواهید داشت. یکی از بهترین نرم افزار های ویرایش این فرمت هم سری Adobe است.
و خودتان...
احتمالا این لیست برای برخی از شما اموری بس بدیهی و پش پا افتاده را توضیح می دهد. اما هدفمان راهنمایی افرادی بود که تازه شروع به کار می کنند. مطمئنا ما هم مشتاق یاد گرفتن نکات و حقه های بیشتری در خصوص عکاسی حرفه ای هستیم.