پژوهشي در «تزئينات معماري اسلامي» نشان داد:
نقوش هندسي در هنر اسلامي تداوم منطقي آثار تزييني ايران باستان است

محققان كشور طي تحقيقي در سير تحول نقوش هندسي در تزئينات معماري دوره ساساني تا سلجوقي به بررسي رابطه ميان هندسه و حکمت در ايران باستان و دوره اسلامي پرداختند.
به گزارش سرويس پايان‌نامه ايسنا، مهسا خوارزمي، کارشناس ارشد رشته پژوهش هنر دانشكده هنر و معماري دانشگاه تربيت مدرس در خصوص هدف اين طرح تحقيقاتي كه در قالب پايان‌نامه کارشناسي ارشد خود ارائه كرده، گفت: اين پژوهش به منظور بررسي سير تحول نقوش هندسي تزيينات وابسته به معماري ايران، در دو دوره قبل و بعد از اسلام، با هدف نمايش تداوم يا گسست تزيينات انجام شده است.
وي افزود: تزيينات معماري اسلامي به گمان بسياري از محققان، ماحصل منع تصويري دوران اسلامي بوده که هنرمندان را وادار كرده تا تلاش خود را معطوف استفاده از نقوش هندسي كنند و تزيينات منحصر به فرد و پيچيده موسوم به گره را خلق كنند.
خوارزمي در مورد اين طرح پژوهشي خود اظهار كرد: فرآيند بررسي با رهيافت‌هاي تاريخي، توصيفي و مبتني بر تحليل و استخراج ساختار هندسي تزيينات دوره‌هاي مذکور، به بررسي رابطه بين دانش هندسه و پيشينه کاربرد هندسه در تزيينات وابسته به معماري ايران قبل از اسلام و کاربرد هندسه پيشرفته در طراحي تزيينات معماري دوره اسلامي پرداخته است. در انتخاب نمونه‌هاي مورد بررسي، سعي شده تا موارد بررسي، بيانگر شيوه رايج دوره يا نشانگر پيشرفت در عرصه کاربرد هندسه در آن دوره باشد.
وي در تشريح يافته‌هاي تحقيق خود گفت: در نهايت با تحليل زيرساخت‌هاي هندسي بکار رفته در طراحي تزيينات در بازه زماني مورد بررسي، مشخص شد که برخلاف گمان بسياري از پژوهشگران، نقوش هندسي بکار برده شده در هنر اسلامي را بايد تداوم منطقي آثار تزييني قبل از اسلام ايران محسوب كرد.
خوارزمي تاکيد کرد: بررسي‌ها نشانگر مجموعه قوانين در حال رشد هندسي است که در عصر باستان مورد استفاده و توجه هنرمندان قرار گرفته است، البته اين هندسه پنهان در پس نقش‌ مايه‌هاي طبيعي ظاهر شده، ولي پس از اسلام، هندسه به گونه عيان به عامل تزيين بدل مي‌شود. پيشرفت‌هاي هندسي طراحي نيز از نقش‌مايه‌هاي مجزا و تکرار ساده به مرور به طراحي پيچيده معطوف طراحي کل و داراي اهميت فضاهاي منفي بدل شده است.
اين پژوهش با راهنمايي دکتر رضا افهمي و مشاوره دکتر محمود طاووسي از اعضاء هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس انجام شده است.