در طبقه بندی سبک ها و روش های مختلف هنرهای رزمی چینی که دارای شاخه ها و متد های مختلفی می باشند ، برخی از سبک ها به تقویت شیوه های مهارتی در اجرای حرکات ، برخی دیگر به نیروی عضلانی ، دسته ای تاکید بر توسعه نیروی درونی داشته و برخی نیز به تکنیک های مبارزه ای و کاربردی توجه بیشتری را مبذول می دارند . در این میان ساندا ( سانداوانگ ) به عنوان یک متد بسیار قدیمی که از بدو پیدایش آن در کشور چین توسط نظامیان و افراد وابسته به ارتش مورد تمرین و استفاده قرار میگرفت ، دارای تکنیک ها ، تاکتیک ها و تمریناتی است که بر جنبه کاربردی و مبارزه ای فنون و تقویت قوای جسمانی ، روحی و دفاعی بدن توجه خاصی دارد . تاریخچه نوین (ساندا ) به سال ها پیش باز میگردد ، زمانی که یکی از فرماندهان ارشد ارتش چین برای تعلیم گروه تحت فرمان خود ، اساتید هنر های رزمی را از استانهای مختلف گردهم آورد تا با مشارکت یکدیگر ، شیوه سهل الوصولی را به منظور ارتقاء توانایی های جسمی مبارزه ای افراد به وجود آورند . بدین ترتیب ساندای نوین نظامی با سه ویژگی آسان بودن ، مستقیم به تکنیک های مبارزه ای پرداختن و کاربردی بودن آن در ارتش رواج یافت . این روش با قوانین فیزیکی ، آناتومی ، بیومکانیک و فیزیولوژی به عنوان یک هنر کامل مبارزه ای شامل کلیه مهارتهای رزمی ، تکنیک های درگیری ، پرتابی و رزم تن به تن با اتکاء بر تکنیک های کاربردی ووشو توسعه و عمومیت یافت ، بطوری که هنرجویان ارشد این رشته همواره مهارت خود را در قالب رقابتهای مبارزه ای به معرض نمایش می گذاشتند