میراث جهانی یونسکو (به انگلیسی: World Heritage Sites) نام عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و معتلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، محسوب می‌شوند.

برپایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.

این کنوانسیون از یک دیباچه و ۳۸ ماده در هشت فصل تشکیل شده است.


مجموعه اهرام جیزه در مصر

پرسپولیس در ایران

مجسمه آزادی در ایالات متحده آمریکا

معبد دلفی در یونان

دیوار بزرگ در چین

چیچن ایتزا در مکزیک

تاج محل در هندوستان

صومعه گقارد در ارمنستان

چشم‌انداز سینترا در پرتغال

شالیزارهای پلکانی بانائو در کوه‌های ایفاگائو در فیلیپین

معبد شینتو ایتسوکوشیما در ژاپن

پُل قدیمی شهر تاریخی موستر در بوسنی هرزگوین

مکان های میراث جهانی ثبت شده در سازمان یونسکو، مکان هایی (مانند یک جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه و یا شهر) هستند که در فهرستی که توسط برنامه میراث جهانی بین المللی، که توسط کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو (که ترکیبی از ۲۱ عضو می باشد که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هر چهار سال یکبار تعیین می شوند.) اداره می شود، برقرار شده است، وجود دارند.

بر اساس اعلام سال ۱۳۸۷، ۸۷۸ اثر ملی، در این سازمان ثبت شده اند، که ۶۸۷ اثر، جز آثار فرهنگی، ۱۷۴ اثر، جز آثار طبیعی و ۲۶ اثر دیگر، ترکیبی می باشند.