نخستین الیافی که ساخته‌ دست بشر بود، همین نایلون بود. خبر پیدایش آن درجهان به سال 1938 پخش گردیده بود.
نایلون را در جریان یک رشته آزمایش ها، به طور ناگهانی به دست آوردند. به گفته‌ دیگر، دانشمندان در جستجوی این راز بودند که چرا و چگونه برخی ازمولکول ها به هم پیوند می خورند و مولکول های درشتی، مانند مولکول های کائوچو و پنبه، را به وجود می آورند.
برای کشف این راز آزمایش هایی انجام گرفت و روزی ضمن یکی از این آزمایش ها ناگهان ماده ای تهیه شد که مانند شکلات،کش می آمد. وقتی که آن را سرد کردند دیدند که باز بیشتر و بهـتر کش می آید.
بر اثر این کشـف، شیمی دانان به این فکر افتادند که آیا می توان از همین ماده نوظهور، الیاف پوشـاکی تهیه کرد. با داشتن چنین هدفی، کاوش های خود را دنبال کردند و پس از هشت سال کار پی گیر، توانستند الیاف جدیدی به نام نایلون به جهان عرضه کنند.
نایلون از چهار عنصر معروف به دست می آید:
1 - کربن
2 - ئیدروژن
3 - نیتروژن
4 - اکسیژن
البته تمام این عناصر در طبیعت یافت می شوند. کربن را از زغال سنگ، نیتروژن و اکسیژن را از هوا، و ئیدروژن را هم از آب می گیرند.
امروزه برای تولید نایلون عناصر فوق را از گاز طبیعی، نفت خام، چوب ذرت و پوسته جو تهیه می کنند.
برای پدید آوردن نایلون، اساس کار این است که دو مولکول مختلف را به هم قلاب می کنند تا از آن مولکول درشتی حاصل شود. از قلاب شدن این دو مولکول ماده ای به نام نمک نایلون به دست می آید. نمک نایلون را در دیگ های بخار بسیار قوی حرارت می دهند. مولکول ها بر اثر پیوستن به هم، زنجیره ای را پدید می آورند که « بسپار » خوانده می شود. آن گاه چون « بسپار » را حرارت می دهند، به صورت مایع غلیظی در می آید. سپس این مایع را از صفحه مشبکی که سوراخ های فراوان و بسیار ریزی دارد، عبور می دهند.
مایع غلیظ از این سوراخ ها به صورت الیاف خارج و پس از سرد شدن، سرد می گردد. با تابیدن چند رشته از آن ها یک نخ نایلون پدید می آید.
پس از تمام این مراحل، نخ نایلون را آن قدر می کِشند تا طولش به سه یا چهار برابر طولی که هم اکنون دارد، برسد. بدین گونه نخ محکم و کش داری به نام نایلون فراهم می شود.