ترس بلشويکها از ناسيوناليسم ايراني


22 فروردين 1300 هجري خورشيدي و 50 روز پس از كودتاي ژنرال رضاخان پهلوي(در سال 1921 برابر با يازدهم آوريل) دولت مسكو با عجله تمامي مناطق وابسته در آسياي ميانه ازجمله نواحي پارسي زبان «فرارود» را «تركستان» اعلام كرد. روزنامه هاي لندن و پاريس دو روز بعد نوشتند كه بيم از بيداري ناسيوناليسم ايراني و تلاش ايران براي اعمال نفوذ و تحريك در اين مناطق و جدا كردن آنها از امپراتوري بلشويكي تازه تاسيس روسيه سبب شده بود كه حكومت مسكو عجولانه اين تصميم را بگيرد كه در دهه هاي بعد اين منطقه در چارچوب اتحاد شوروي، با ترسيم خطوط! و بدون توجه به واقعيت هاي تاريخي، به چند جمهوري تقسيم شد. در آن تقسيم بنديهاي بلشويكي، شهرهاي پارسي نشين بخارا و سمرقند به جاي تاجيكستان، به ازبكستان و مرو به تركمنستان داده شدند!. اوايل دهه 1990 هركدام از اين جمهوري ها با همان مرزبندي اعلام استقلال كردند كه گهگاه برخي معارضات نژادي و فرهنگي مشاهده مي شود. روس ها در قرن نوزدهم آسياي ميانه را كه به صورت «خان نشين» بود از ايران جدا كردند و ضمن سازش با دولت لندن، رود جيحون (آمودريا) را خط فاصل مناطق نفوذ انگلستان و روسيه قراردادند.