نثر

[javad jan]

به خاطر کی زنده هستی؟ با اینکه دلم می خواست با تمام وجودم داد بزنم
“بخاطر تو” بهش گفتم به خاطر هیچ کس. پرسید پس به خاطر چه زنده
هستی؟ با اینکه دلم فریاد میزد “به خاطر تو” با یک بغض غمگین گفتم به
خاطر هیچ چیز. ازش پرسیدم تو به خاطر چی زنده هستی؟ در حالیکه اشک
تو چشمانش جمع شده بود گفت به خاطر کسی که به خاطر هیچ زنده است .

[javad jan]

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری رد میشی بر میگرده نگات میکنه، بدون براش مهمی

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری می افتی برمیگرده با عجله میاد به سمتت، بدون براش عزیزی

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری می خندی برمیگرده نگات میکنه، بدون براش قشنگی

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری گریه میکنی باهات اشک میریزه، بدون دوستت داره

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری با یکی دیگه حرف میزنی ترکت میکنه، بدون عاشقته…

[javad jan]

قریب است دوست داشتن و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن وقتی میدانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد و نفس ها و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده ، به بازیش میگیریم هر چه او عاشق تر، ما سر خوش تر هرچه اودل نازک تر، ما بی رحم تر تقصیر از متا نیست تمامی قصه های عاشقانه ،اینگونه به گوشمان خوانده شده

[javad jan]

این نوای تو نیست میدانم , ناله های تو نیست میدانم , فقط جای پاست بر کوچه , جای پای تو نیست میدانم , آه این برگهای پاییزی , نامه های تو نیست میدانم , یک نفر گفت که دوستت دارم , این صدای تو نیست میدانم

[javad jan]

گاهی اوقات چه دیر میفهمیم که زندگی همان روزهایی بود
که زود سپری شدنش را آرزو میکردیم.زندگی همین حالاست.

[javad jan]

محبت نام زندگیست

زندگی نام وفاست

وفا نام آرزوست

آرزو نام لبخند است

لبخند نام خوشی است

خوشی نام اشک است

اشک نام غم است

غم نام عشق است

عشق نام قلب است

قلب نام توست.

[javad jan]

اتاق خسته است و مرا به بسترم پرتاب میکندکی درس میخوانم خدا داندشاید وقتی خروس از خستگی خمیازه کشد…

[javad jan]

اگر برف می دانست کره خاکی چقدر کثیف است !

هرگز هنگام فرود آمدن لباس سفید نمی پوشید…

[javad jan]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

آتش طور کجا موعد دیدار کجاست شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

در خرابات بگویید که هشیار کجاست هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد

نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست آن کس است اهل بشارت که اشارت داند

ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

[javad jan]

وقتی که دنیا دود شد شاید فراموشت کنم
کاشانه ام نابود شد شاید فراموشت کنم
آسان ز دستم داده ای باشد به این هم راضی ام
وقتی که اشکی رود شد شاید فراموشت کنم
هرگز ز دستت اینچنین سیلی به احساسم نخورد
باشد بزن بدتر بزن اما به دستانت قسم
وقتی که تارم پود شد شاید فراموشت کنم
گفتم فراموشت کنم شاید بری از خاطرم
شاید نداره بعد از این باید فراموشت کنم