- تشخیص هندوانه رسیده:




پوستی نازك، صاف و براق دارد. اگر بین دو دست، نزدیك گوشتان بگیرید و اندكی فشار دهید، صدای قرچ‌مانندی حاكی از ترك برداشتن محتویاتش خواهد داشت (به این روش هم خیلی اطمینان نكنید چون ممكن است نشانه پوكی آن باشد!).

با كف دست یا پشت ناخن انگشتتان، به آن ضربات كوتاه و متوالی بزنید. در صورتی كه صدای بم، آهسته و طبل‌مانندی مثل تاپ‌تاپ داد، رسیده است و در صورتی كه صدایی زیر و بلند مثل تق‌تق داشت، زمان چیدن یا خوردن آن نرسیده است.

به قسمتی كه هندوانه از بوته جدا شده نگاه كنید؛ اگر هنوز مقداری از ساقه به آن چسبیده، احتمال شیرین بودنش اندك است، چون هنوز نارس و كال به بازار آمده، اما اگر ساقه كاملا از هندوانه جدا شده و تورفتگی ایجاد كرده، به‌دلیل رسیدگی، آسان‌تر چیده و جدا شده، بنابراین شیرین‌تر است. هر قدر ترك‌های ریز در این قسمت بیشتر باشد، هندوانه شیرین‌تری انتخاب كرده‌اید.
- تشخیص طالبی رسیده:

پوستی زبر دارد. اگر آن را از نزدیك بو كنید، عطر خوبی دارد و بوی خوشایندی می‌دهد.

سر طالبی، آنجا كه شبیه دكمه به نظر می‌رسد، اندكی نرم‌تر است (مواظب باشید همه قسمت‌ها نرم نباشد چون در این صورت احتمالا از رسیدگی هم گذشته و در حال ترشیدن است).

یا رنگی زرد و فقط اندكی متمایل به سبز دارد؛ یا زردی آن كمرنگ و كرم‌مانند است.

خطوط آن سبز كمرنگ است (خطوط سبز با تیرگی بیشتر، معمولا نشانه ماندگی محصول در مغازه است).
- تشخیص خربزه رسیده:


برعكس طالبی، هیچ قسمت آن نرم نیست (هرقدر نرم‌تر باشد نشانه اسیدی شدن بیشتر یا قرار داشتن در آستانه ترشیدگی است)

 همانند هندوانه، ساقه یا ریشه آن، هنگام برداشت براحتی از خربزه جدا شده و برآمدگی اندكی دارد یا حتی فرورفتگی ایجاد كرده است.

همانند طالبی، پوستی زبر و زرد دارد.

راه‌های طولی آن به رنگ سبز كمرنگ است.

سراغ خربزه‌های نوبر نروید! چون معمولا بی‌مزه‌اند. خربزه شیرین حدود یك ماه بعد از نوبرانه به بازار می‌آید.