به نوشته آدیتی سنترال: سرشت طبیعت همواره بر پایه انتخاب بهترین نژاد برای بقا بوده است، ولی گاهی اوقات حتی همین نژاد برتر نیز در شرایط سخت طبیعت طاقت نمی آورد و از پا در می آید. آنچه در مورد دیوید آستین اتفاق افتاد، یک مثال کلاسیک از این حقیقت است که بدرستی طبیعت خارج از محیط زندگی ما تا چه اندازه می تواند بی رحم باشد. به محض اینکه وی یک چالش یک ساله با طبیعت را در بیابان های اسکاتلند آغاز کرد، جسد بی جان وی پس از یک ماه پیدا شد.

به گزارش ایران ناز این مرد ۲۹ ساله اهل دربی، مأموریت خود را با الهام گرفتن از Grylls، خرس ماجراجوی انگلیسی، آغاز کرد.با این حال، متأسفانه جسد وی در ۳۱ دسامبر توسط کارگر راه سازی در یک کلبه کوهستانی واقع در Corrour در منطقه کوهستانی Perthshire پیدا شد. وضعیتی که جسد وی در آن کشف شد نشان می دهد وی مدت چند هفته بدون آنکه کسی متوجه وی شود، در آنجا گم شده. طبق گزارشات پس از مرگ، علت اصلی مرگ وی هیپوترمی گزارش شد.


آستین قبلاً گفته بود که وی به کاری که میخواهد انجام دهد کاملاً واقف است. ظاهراً وی طی دو سال گذشته طی چند دوره تا حدودی مهارت های زیستن در طبیعت را کسب کرده بود. این رویای همیشگی وی بود که بازه زمانی همزیستی با طبیعت را افزایش دهد و رکورد خود را به یک سال برساند، بطوری که وی تمام وقت خود را به تحقق این امر اختصاص داده بود. وی می خواست در زمستان سرد و خشن آن منطقه با طبیعت هم زیستی کند بطوری که حتی یک تلفن موبایل نیز همراهش نباشد.

در ماه نوامبر گذشته، وی به خانواده اش گفته بود که باید رکورد دار این مأموریت، در سخت ترین شرایط منطقه شمالی باشد و اکنون خبر مرگش آنها را متحیر ساخته است. مادر آستین زمانی که از پسرش صحبت می کرد، قادر به پنهان کردن غم و اندوه از دست دادن فرزندش نبود. او عاشق بقا و رهایی از نابودی و کوهنوردی، بصورت حرفه ای بود.

من می دانستم که وی قصد انجام چه کاری را دارد، ولی هرگز انتظار چنین پایانی را نداشتم. من خیلی ناراحت و پریشانم و نمی توانم باور کنم. مطمئناً شما هم چنین انتظاری نداشتید و من نمی دانم چگونه با این قضیه کنار بیایم. اگرچه دنباله راه آستین همچنان ناشناخته باقی می ماند، اما بر این باورند که وی از دربی به ارتفاعات گلاسکو صعود کرد و سپس در ادامه به Corrour، واقع در بالاترین ایستگاه اصلی راه آهن بریتانیا رسید.


اولین سقوط برف سنگین فصل، در این زمان روی داد. همانطور که وی در حال رفتن به سمت ایستگاه راه آهن بعدی در Rannoch بود، ممکن است شروع مواجهه وی با مشکلات بوده باشد. ممکن است وی در طول این زمان به یک کلبه پناه برده باشد، اما آنچه پس از آن اتفاق افتاده، همچنان بصورت یک راز باقی می ماند. مردم می گویند که وی بخوبی تجهیز شده بود، اما در عین حال طعمه شرایط بد آب و هوایی شد.

حتی مدرسان مدرسه بقا و رهایی از نابودی معتقدند که شانس زنده ماندن در شرایط آب و هوای زمستانی کوهستان خیلی کم است. به نظر می رسد آستین شجاعت مقابله با شرایط سخت را داشت، اما تنها شجاعت، برای زنده ماندن در سرما کافی نیست. مطمئناً مرگ وی، حتی برای خودش نیز باور غم انگیزی است.