شعرهایی در مورد امام حسین (ع)

[NIMA.N]

بار الها به حق روی حسین - به آن پریشان موی حسین
نصیب کن رویم به کوی حسین - همراه اهل عزا نکوئی اهل نوا

[NIMA.N]

چرا مادر علی اصغر گلوی خون فشان داری - چرا چشمان پر آب و تبسم بر دهان داری
بیا تا خون حلقت را با آب دیدگان شویم - که من اشک روان دارم ؛ تو روی ارغوان داری
بیا تا بند قنداقت گشایم ای علی اصغر - که عزم رفتن ای مادر به ملک جاودان داری
عزیز من بیا تا غنچه لبهای تو بویم - بگریم بر تو ای مادر که خشکیده لبان داری
بیا تا جسم پر خونت بخوابانم به گهواره - که تو اندر گلو تیر جفای ملحدان داری
ترحم کس نکرد آخر بر احوال پرشانت - تو ای مادر کجا تاب چنین درد گران داری
در این بحر عزا (ساعی) بگرداب غم افتادی - برای مرهم اصغر تو اشک دیدگان داری

[NIMA.N]

از دیوان سوخته "چکامه های حاج مرشد چلویی -ساعی حکیم - " :

کشتگان عشق

کشتگان عشق بی غسل و کفن خوابیده اند

سر براه دوست داده با بدن خوابیده اند


در گلستان شهادت یک به یک مانند گل

پاره پاره در جوار ذوالمنن خوابیده اند


در کنار شاه اقلیم امامت روی خاک

با تن صد چاک با وجه حسن خوابیده اند


سرزمین کربلا یعنی حسین آباد عشق

مردمانش جمله با یک پیرهن خوابیده اند


جان نثاران شه دین ساکنان بزم قرب

بی کس و بی خانمان دور از وطن خوابیده اند


گر خزان شد گلستان مصطفی فخر زمن

نو گلانش تشنه لب در آن چمن خوابیده اند


چنگ ننوازید امشب لشکر از بهر خدا

کاهل بیت شاه در بیت الحزن خوابیده اند


ای صبا آهسته تر می ران به دشت کربلا

کودکان در خیمه با حزن و محن خوابیده اند


" ساعیا " با چشم حق بین بین که یاران حسین

جمله یک روحند لیکن تن به تن خوابیده اند

[NIMA.N]

نمي دانم اين شعر از كيست و کاملشو متاسفانه ندارم .

ياران شرح پريشاني من گوش كنيد

قصه ي بي سر و ساماني من گوش كنيد

گرچه اين قصه ي جانسوز به گفتن نتوان

نه به گفتن به شنفتن نتوان

طفل بودم كه گل خاطر من پژمرد و مرد

....

پيش من در پس در مادر من آزردند

ريسمان بسته به مسجد پدرم را بردند...

ايستادم و من اين منظره را مي ديدم

....

بعد از آن بود دلم خوش كه برادر دارم

دو گل سر سبد از باغ پيمبر دارم

...

بعد از آن واقعه عاشورا پيش آمد

وقت جانبازي مردان خدا پيش آمد

در سفر با غم و اندوه برابر گشتم

شاهد و ناظر هجده تن بي سر گشتم

قصه كوته كنم چون ز سفر برگشتم

تا شوهر منتظرم نظر انداخت مرا

من ندانم به چه سان ديد كه نشناخت مرا

...

[NIMA.N]

عشق بازی کار هر شیاد نیست ......................... این شکار دام هر صیاد نیست
عاشقی را قابلیت لازم است ............................. طالب حق را حقیقت لازم است
عشق از معشوق اول سر زند ............................ تا به عاشق جلوه ی دیگر کند
تا به حدی که بَرَد هستی از او ........................... گر زند صد شورش و مستی از او
شاهد این مدعی خواهی اگر ............................ بر حسین(ع) و حالت او کن نظر
روز عاشورا در آن میدان عشق .......................... کرد رو را جانب سلطان عشق
بار الها ! این سرم این پیکرم .............................. این علمدار رشید، این اکبرم
این سکینه این رقیه این رُباب ............................ این عروس دست و پا در خون خضاب
این من و این ساربان این شمر دون .................... این تن عریان میان خاک و خون
این من و این ذکر یا رب یا ربم ............................ این من و این ناله های زینبم
پس خطاب آمد زحق کای شاه عشق ............... ای حسین، ای یکّه تاز راه عشق!
گر تو بر من عاشقی ای محترم ........................پرده بر کش، من به تو عاشقترم!
غم مخور، من خریدار توام................................ مشتری بر جنس بازار توام
هر چه بودت داده ای در راه ما .......................... مرحبا صد مرحبا خود هم بیا
خود بیا که می کشم من ناز تو ........................ عرش و فرشم جمله پا انداز تو
لیک خود تنها نیا در بزم یار .............................. خود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلی ............................ خاصه در منقار او برگ گلی
خود تو بلبل گل علی اصغرت ............................ زودتر بشتاب سوی داورت

[NIMA.N]

والشمس رخ نیکوی حسین است - والیل طره گیسوی حسین است
حاجی ز کجا می طلبی کعبه دل را - والله قسم کعبه دل کوی حسین است

[NIMA.N]

روزی که گل آدم و حوا بسرشتند - بر نام حسین بن علی گریه نوشتند
فرمود نبی در صفت گریه کنانش - والله که این طائفه از اهل بهشتند

[NIMA.N]

اي كه قلبت غصه دار كربلاست

خواهر اينجا ديار كربلاست



از همان روز سر آغاز سفر

ديدۀ تو اشكبار كربلاســت



زينبا روح حسينت سالها

لحظه لحظه بي قرار كربلاست



كن تماشا خوب گلهاي مرا

فصل گلچــين بهار كربلاست



اين همان وادي قرباني ماست

مدفن ما شوره زار كربلاست



غربت شهر مدينه ديده اي

آن زمين هم از تبار كربلاست



باغهايي را كه مي آيد نظر

لشكر حرّ در غبار كربلاست



اين جوانان جملگي پرپر شدند

اكبرم هم جان نثار كربلاست



مي رود اينجا همه سرها به نِي

رأس بر نِي پاسدار كربلاست



تو اسير و جسم من در موج خون

آري اين پايان كار كربلاست



غربت و خون آتش و ظلم و عطش

زينبم در انحصار كربلاست





زير سمّ اسبهاي كوفيان

سينه هامان خاكسار كربلاست

[NIMA.N]

گر سر ما بقدوم‌ تو دوان‌ خواهد شد
دوش‌ ما راحت‌ از اين‌ بار گران‌ خواهد شد

به‌ بلنداي‌ قدت‌ بر سر تو سلامي‌ دادم‌
زين‌ بلندي‌ ادب‌ مسلم‌ عيان‌ خواهد شد

از خدا خواسته‌ام‌ ذبح‌ مناي‌ تو شدم‌
زده‌ام‌ فالي‌ و امروز همان‌ خواهد شد

قسمتم‌ نيست‌ كه‌ نوشتم‌ قدحي‌ آب‌ روان‌
عيد قربان‌ من‌ اكنون‌ رمضان‌ خواهد شد

به‌ دو ابروي‌ تو سوگند كه‌ در مكه‌ بمان‌
ورنه‌ هر قبله‌نما رقص‌ كنان‌ خواهد شد

بر سر دار الاماره‌ جگرم‌ مي‌سوزد
كه‌ جگر گوشة‌ زهرا به‌ سنان‌ خواهد شد

سنگ‌ بر روي‌ هلال‌ تو نمايد حلال‌
سر تو بر سر دروازه‌ نشان‌ خواهد شد

چون‌ سر ني‌ سر گيسوي‌ تو بي‌ تاب‌ شود
«نفس‌ باد صبا مشك‌ فشان‌ خواهد شد»

زينب‌ خسته‌ هراسان‌ سكينه‌ بشود
«چشم‌ نرگس‌ به‌ شقايق‌ نگران‌ خواهد شد»

روزي‌ آيد كه‌ كشي‌ تير برون‌ از دل‌ خويش‌
قامت‌ زينب‌ ازاين‌ غصه‌ كمان‌ خواهد شد

[NIMA.N]

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـاي ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگي عـجـيـبـش
بـه بـوي سيـب زمـينِ غـم و حـسين غريـبش

سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدي
به چشم کاسه ي خون وبه شال ماتم مـهـدي

سـلام من بــه مـحـرم بـه کـربـلا و جـلالــش
به لحظه هاي پـرازحزن غرق درد و ملامش

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زيـنـب
بـه بــي نـهــايــت داغ دل شـکــستــه زيـنـب

سلام من به محرم به دست ومشک ابوالفضل
بـه نـا اميـدي سقـا بـه سـوز اشـک ابوالفضل

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه قــد و قـا مـت اکـبـر
بـه کـام خـشک اذان گـوي زيـر نـيزه و خنجر

سلام من به محرم به دسـت و بـا زوي قـاسم
به شوق شهد شهادت حنـاي گـيـسـوي قـاسم

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه گـاهـواره ي اصـغـر
به اشک خجلت شاه و گـلـوي پـاره ي اصـغـر

سـلام مـن بـه مـحـرم به اضـطـراب سـکـيـنـه
بـه آن مـلـيـکـه، کـه رويش نديده چشم مدينه

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه عـا شـقـي زهـيـرش
بـه بـاز گـشـتـن حُر و عروج خـتـم به خيرش

سلام من بـه محرم بـه مسـلـم و به حـبـيـبش
به رو سپيدي جوُن و به بوي عطر عجيـبـش

سلام من بـه محرم بـه زنگ مـحـمـل زيـنـب
بــه پـاره، پـاره تــن بــي سـر مـقـابـل زيـنـب

سلام من به محـرم به شـور و حـال عيـانـش
سلام من به حسـيـن و به اشک سينه زنـانش