نقش پدر در دوران بارداري
از زماني كه جنين مي‌بيند، مي‌شنود و حس مي‌كند، در تمام دوران جنيني و نه فقط پس از زايمان، پدر بايد نقش پدري و ارتباط خود با فرزندش را خيلي زود و نه از چند سالگي ايفا كند.
امروزه در بسياري از كشورهاي دنيا، در طول بارداري مادران براي پدران نيز كلاس‌هاي آموزشي برپا شده و حتي حضور پدر در زمان زايمان نيز لازم است. مطالعات نشان داده است كه پدراني كه در زمان زايمان در كنار همسر خود هستند، بهتر مي‌توانند به فرزند خود توجه كرده و احساسات خود راجع به او را توصيف كنند. حضور پدران، باعث كاهش مشكلات زايمان و عدم احساس تنهايي مادر و كمك به سلامتي مادر و فرزند مي‌شود. اين مساله همان نقش حمايت پدري است كه از قديم نيز وجود داشته است. پدر و مادر هر دو دوست دارند به فرزندي كه در ايجادش موثر بوده‌اند، گره بخورند و همواره با او باشند. رسيدن به اين مساله با تلاش‌هاي قبل از زايمان شروع مي‌شود و همواره ادامه خواهد داشت.
در آغوش گرفتن كودك در لحظات اوليه تولد توسط پدر نيز ارتباط نزديكي را بين پدر و فرزند برقرار مي‌سازد. در مطالعات ديگري ثابت شده است كه پدران
از نظر پايش سلامتي نوزاد، بروز خفگي و... مي‌توانند موثرتر از مادران باشند.
سوال اين است كه واقعاً مشاركت پدران در ماه‌هاي اول تولد و دوران جنيني چه نقشي در سلامتي فرزندان خواهد داشت؟
بررسي‌هاي علمي مي‌گويند هر چه مشاركت پدر در دوران جنيني و دو ماهه اول پس از تولد بيشتر باشد، رشد اجتماعي كودك در آينده بيشتر خواهدبود و در صورتي كه اين روند تا شش ماهگي حفظ شود، مهارت‌هاي حركتي نوزاد را افزايش خواهد داد.
پاسخ با نقل قول
