نمی خواهم برگردی
این را به همه گفته ام
حتی به تو
به خودم
اما نمی دانم
چرا هنوز
برای آمدنت فال می گیرم!!
چرا هنوز
پشت هزاران ترانه خاموش به انتظارت نشسته ام
تا ترا آرزو کنم!!
اما هنوز نمی خواهم برگردی
می دانی که دروغ نمی گویم
اگر هنوز ترا آرزو می کنم
برای بی آرزو نبودن است !!
و شاید هم
آرزویی زیباتر از تو سراغ ندارم!!
اما هنوز هم نمی خواهم برگردی ....
صبح ها طلوع ...
تو می آیی
و من می روم ...
عصرها غروب ...
من می آیم
وتو می روی ...
چقدر دوست دارم این خیابان دو طرفه را !
وقتی که تکرار دیدنت به من می آموزد
.
.
.
دل
شامل قانون جاذبه نیست ...!
سلام ؛ حال من خوب است
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند . . .
با این همه اگر عمری باقی بود
طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه دل کسی در سینه بلرزد
و نه این دل نا ماندگار بی درمانم . . .
تا یادم نرفته است بنویسم:
دیشب در حوالی خواب هایم ، سال پر بارانی بود . . .
خواب باران و پاییزی نیامده را دیدم
دعا کردم که بیایی
با من کنار پنجره بمانی ، باران ببارد
اما دریغ که رفتن ، راز غریب این زندگیست
رفتی پیش از آن که باران ببارد . . .
می دانم ، دل من همیشه پر از هوای تازه باز نیامدن است !
انگار که تعبیر همه رفتن ها ، هرگز باز نیامدن است
بی پرده بگویمت :
می خواهم تنها بمانم
در را پشت سرت ببند
بی قرارم ، می خواهم بروم ، می خواهم بمانم ؟!
هذیان می گویم ! نمی دانم . . .
نه عزیزم ، نامه ام باید کوتاه باشد
ساده باشد ، بی کنایه و ابهام
پس از نو می نویسم:
سلام! حال من خوب است
اما تو باور نکن . . .
دل دست هایم تنگ می شود گاهی
برای دستان گرمی که ذوب می کرد تنهایی شان را ...
دل چشم هایم تنگ می شود گاهی
یرای خیسی چشمانی که خیره می شدند -بی پروا- به آنها ...
دلم گاهی دلش تنگ می شود
برای کسی که ...
دستانش را ...
چشمانش را ...
عاشقم !!!
گاه گاهی آرزو می کنم
کاش بودی
نه !
آروز می کنم کاش
می دانستی
مخاطب این همه اشک
این همه انتظار
این همه شعرو احساس
تو بودی ...
آری
برای تو می نویسم
سوختم باران بزن شايد تو خاموشم کني
شايد امشب سوزش اين زخم ها را کم کني
آه باران من سراپاي وجودم آتش است
پس بزن باران بزن شايد تو خاموشم کني
تـوي ايـن زمــــونه بد
آدمهــا با مــن غريبن
زيــــــر بارون مصيبت
قاصـــــدکها پر فريبن
ديگه تـــو قلب قناري
شــوق آوازي نمونده
توي فصل بي پناهي
شوق پروازي نمونده
ديگه حتي تــو بهارم
گل نـــرگس در نمياد
حتي ياس توي کوچه
قلب داغمـو نمــيخواد
يخ زده تــــن خيــابون
توي بي رحــمي پاييز
قصه به هـــم رسيدن
شده تلخ و نفرت انگيز
من در این تاریکیفکر یک بره روشن هستمکه بیاید علف خستگیم را بچرد
سرگذشت گل غم
تا در این دهر دیده کردم باز
گل غم در دلم شکفت به ناز
بر لبم تا که خنده پیدا شد
گل او هم به خنده ای وا شد
هر چه بر من زمانه می ازود
گل غم را از آن نصیبی بود
همچو جان در میان سینه نشست
رشته عمر ما به هم پیوست
چون بهار جوانیم پژمرد
گفتم این گل ز غصه خواهد مرد
یا دلم را چو روزگار شکستی هست
می کنم چون درون سینه نگاه
آه از این بخت بد چه بینم آه
گل غم مست جلوه خویش است
هر نفس تازه روتر از پیش است
زندگی تنگنای ماتم بود
گل گلزار او همین غم بود
او گلی را به سینه من کاشت
که بهارش خزان نخواهد داشت
پاسخ با نقل قول
