|
|
|
| به نام خداوند رحمتگر مهربان |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
| سوگند به خورشيد و تابندگىاش (۱) |
|
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾ |
| سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲) |
|
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾ |
| سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳) |
|
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾ |
| سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴) |
|
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾ |
| سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵) |
|
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾ |
| سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶) |
|
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾ |
| سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷) |
|
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾ |
| سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد (۸) |
|
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾ |
| كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹) |
|
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿۹﴾ |
| و هر كه آلوده اش ساخت قطعا درباخت (۱۰) |
|
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾ |
