♥ღ ختم قرآن کریم برای تعجیل در فرج آقا امام زمان (عج)ღ♥

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النبأ آیات 31 تا40

مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (۳۱) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾ باغچه‏ها و تاكستانها (۳۲) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾ و دخترانى همسال با سينه‏هاى برجسته (۳۳) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾ و پياله‏هاى لبالب (۳۴) وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾ در آنجا نه بيهوده‏اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (۳۵) لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾ [اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (۳۶) جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿۳۶﴾ پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (۳۷) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾ روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (۳۸) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾ آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (۳۹) ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾ ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (۴۰) إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 1 تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (۱) وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾ و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند (۲) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾ و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند (۳) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾ پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گيرنده‏اند (۴) فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾ و كار [بندگان] را تدبير مى‏كنند (۵) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾ آن روز كه لرزنده بلرزد (۶) يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾ و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد (۷) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾ در آن روز دلهايى سخت هراسانند (۸) قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾ ديدگان آنها فرو افتاده (۹) أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾ گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‏گرديم (۱۰) يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 11 تا20

آيا وقتى ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‏گيريم] (۱۱) أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿۱۱﴾ [و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان‏آور است (۱۲) قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾ و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (۱۳) فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾ و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (۱۴) فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾ آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵) هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾ آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶) إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾ به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (۱۷) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾ و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (۱۸) فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿۱۸﴾ و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى (۱۹) وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾ پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (۲۰) فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 21 تا30

و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد (۲۱) فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾ سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست (۲۲) ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿۲۲﴾ و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (۲۳) فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾ و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴) فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾ و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد (۲۵) فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾ در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است (۲۶) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿۲۶﴾ آيا آفرينش شما دشوارتر است‏يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷) أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿۲۷﴾ سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (۲۸) رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾ و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (۲۹) وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾ و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (۳۰) وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 21 تا30

آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱) أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾ و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲) وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾ [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (۳۳) مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾ پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴) فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾ [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵) يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾ و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (۳۶) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿۳۶﴾ اما هر كه طغيان كرد (۳۷) فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾ و زندگى پست دنيا را برگزيد (۳۸) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾ پس جايگاه او همان آتش است (۳۹) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾ و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 31 تا40

آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱) أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾ و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲) وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾ [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (۳۳) مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾ پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴) فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾ [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵) يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾ و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (۳۶) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿۳۶﴾ اما هر كه طغيان كرد (۳۷) فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾ و زندگى پست دنيا را برگزيد (۳۸) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾ پس جايگاه او همان آتش است (۳۹) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾ و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 41 تا46

پس جايگاه او همان بهشت است (۴۱) فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾ در باره رستاخيز از تو مى‏پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است (۴۲) يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾ تو را چه به گفتگو در آن (۴۳) فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿۴۳﴾ علم آن با پروردگار تو است (۴۴) إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿۴۴﴾ تو فقط كسى را كه از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى (۴۵) إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾ روزى كه آن را مى‏بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‏اند (۴۶) كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 1تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ چهره در هم كشيد و روى گردانيد (۱) عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾ كه آن مرد نابينا پيش او آمد (۲) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾ و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد (۳) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿۳﴾ يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد (۴) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿۴﴾ اما آن كس كه خود را بى‏نياز مى‏پندارد (۵) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾ تو بدو مى‏پردازى (۶) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾ با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست (۷) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿۷﴾ و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد (۸) وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿۸﴾ در حالى كه [از خدا] مى‏ترسيد (۹) وَهُوَ يَخْشَى ﴿۹﴾ تو از او به ديگران مى‏پردازى (۱۰) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 11 تا20

زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است (۱۱) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾ تا هر كه خواهد از آن پند گيرد (۱۲) فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾ در صحيفه‏هايى ارجمند (۱۳) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾ والا و پاك‏شده (۱۴) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾ به دست فرشتگانى (۱۵) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾ ارجمند و نيكوكار (۱۶) كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾ كشته باد انسان چه ناسپاس است (۱۷) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾ او را از چه چيز آفريده است (۱۸) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾ از نطفه‏اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد (۱۹) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾ سپس راه را بر او آسان گردانيد (۲۰) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 21 تا30

آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (۲۱) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾ سپس چون بخواهد او را برانگيزد (۲۲) ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿۲۲﴾ ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (۲۳) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾ پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾ كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (۲۵) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿۲۵﴾ آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (۲۶) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾ پس در آن دانه رويانيديم (۲۷) فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾ و انگور و سبزى (۲۸) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾ و زيتون و درخت‏خرما (۲۹) وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾ و باغهاى انبوه (۳۰) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾