♥ღ ختم قرآن کریم برای تعجیل در فرج آقا امام زمان (عج)ღ♥

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 41 تا52

يا شريكانى دارند پس اگر راست مى‏گويند شريكانشان را بياورند (۴۱)		أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ﴿۴۱﴾
روزى كه كار زار [و رهايى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانايى نيابند (۴۲)		يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿۴۲﴾
ديدگانشان به زير افتاده خوارى آنان را فرو مى‏گيرد در حالى كه [پيش از اين] به سجده دعوت مى‏شدند و تندرست بودند (۴۳)		خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾
پس مرا با كسى كه اين گفتار را تكذيب مى‏كند واگذار به تدريج آنان را به گونه‏اى كه در نيابند [گريبان] خواهيم گرفت (۴۴)		فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾
و مهلتشان مى‏دهم زيرا تدبير من [سخت] استوار است (۴۵)		وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿۴۵﴾
آيا از آنان مزدى درخواست مى‏كنى و آنان خود را زير بار تاوان گرانبار مى‏يابند (۴۶)		أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾
يا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى‏نويسند (۴۷)		أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿۴۷﴾
پس در [امتثال] حكم پروردگارت شكيبايى ورز و مانند همدم ماهى [=يونس] مباش آنگاه كه اندوه زده ندا درداد(۴۸)		فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿۴۸﴾
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارك [حال] او نمى‏كرد قطعا نكوهش شده بر زمين خشك انداخته مى‏شد (۴۹)		لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾
پس پروردگارش وى را برگزيد و از شايستگانش گردانيد (۵۰)		فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۵۰﴾

و آنان كه كافر شدند چون قرآن را شنيدند چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند و مى‏گفتند او واقعا ديوانه‏اى است(۵۱)		وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾
و حال آنكه [قرآن] جز تذكارى براى جهانيان نيست (۵۲)		وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿۵۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 1 تا10 به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ آن رخ دهنده (۱) الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾ چيست آن رخ دهنده (۲) مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾ و چه دانى كه آن رخ دهنده چيست (۳) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾ ثمود و عاد آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند (۴) كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾ اما ثمود به [سزاى] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند (۵) فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿۵﴾ و اما عاد به [وسيله] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند (۶) وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿۶﴾ [كه خدا] آن را هفت‏شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏ديدى گويى آنها تنه‏هاى نخلهاى ميان تهى‏اند (۷) سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿۷﴾ آيا از آنان كسى را بر جاى مى‏بينى (۸) فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ ﴿۸﴾ و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتكب خطا شدند(۹) وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾ و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (۱۰) فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 11 تا20

ما چون آب طغيان كرد شما را بر كشتى سوار نموديم (۱۱) إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿۱۱﴾ تا آن را براى شما [مايه] تذكرى گردانيم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (۱۲) لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿۱۲﴾ پس آنگاه كه در صور يك بار دميده شود (۱۳) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾ و زمين و كوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با يك تكان ريز ريز گردند (۱۴) وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾ پس آن روز است كه واقعه [آنچنانى] وقوع يابد (۱۵) فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾ و آسمان از هم بشكافد و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد (۱۶) وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿۱۶﴾ و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‏دارند (۱۷) وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿۱۷﴾ در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى‏شويد [و] پوشيده‏اى از شما پوشيده نمى‏ماند (۱۸) يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ ﴿۱۸﴾ اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد (۱۹) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيهْ ﴿۱۹﴾ من يقين داشتم كه به حساب خود مى‏رسم (۲۰) إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيهْ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 21 تا30

پس او در يك زندگى خوش است (۲۱) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿۲۱﴾ در بهشتى برين (۲۲) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۲۲﴾ [كه] ميوه هايش در دسترس است (۲۳) قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿۲۳﴾ بخوريد و بنوشيد گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد (۲۴) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿۲۴﴾ و اما كسى كه كارنامه‏اش به دست چپش داده شود گويد اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم (۲۵) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ ﴿۲۵﴾ و از حساب خود خبردار نشده بودم (۲۶) وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ ﴿۲۶﴾ اى كاش آن [مرگ] كار را تمام مى‏كرد (۲۷) يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿۲۷﴾ مال من مرا سودى نبخشيد (۲۸) مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيهْ ﴿۲۸﴾ قدرت من از [كف] من برفت (۲۹) هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيهْ ﴿۲۹﴾ [گويند] بگيريد او را و در غل كشيد (۳۰) خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 31 تا40

آنگاه ميان آتشش اندازيد (۳۱) ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾ پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد (۳۲) ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿۳۲﴾ چرا كه او به خداى بزرگ نمى‏گرويد (۳۳) إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿۳۳﴾ و به اطعام مسكين تشويق نمى‏كرد (۳۴) وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳۴﴾ پس امروز او را در اينجا حمايتگرى نيست (۳۵) فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿۳۵﴾ و خوراكى جز چركابه ندارد (۳۶) وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿۳۶﴾ كه آن را جز خطاكاران نمى‏خورند (۳۷) لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿۳۷﴾ پس نه [چنان است كه مى‏پنداريد] سوگند ياد مى‏كنم به آنچه مى‏بينيد (۳۸) فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾ و آنچه نمى‏بينيد (۳۹) وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾ كه [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏اى بزرگوار است (۴۰) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 41 تا52

و آن گفتار شاعرى نيست [كه] كمتر [به آن] ايمان داريد (۴۱) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾ و نه گفتار كاهنى [كه] كمتر [از آن] پند مى‏گيريد (۴۲) وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾ [پيام] فرودآمده‏اى است از جانب پروردگار جهانيان (۴۳) تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۳﴾ و اگر [او] پاره‏اى گفته‏ها بر ما بسته بود (۴۴) وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿۴۴﴾ دست راستش را سخت مى‏گرفتيم (۴۵) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿۴۵﴾ سپس رگ قلبش را پاره مى‏كرديم (۴۶) ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿۴۶﴾ و هيچ يك از شما مانع از [عذاب] او نمى‏شد (۴۷) فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿۴۷﴾ و در حقيقت [قرآن] تذكارى براى پرهيزگاران است (۴۸) وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ﴿۴۸﴾ و ما به راستى مى‏دانيم كه از [ميان] شما تكذيب‏كنندگانى هستند (۴۹) وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾ و آن واقعا بر كافران حسرتى است (۵۰) وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾

و اين [قرآن] بى‏شبهه حقيقتى يقينى است (۵۱) وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿۵۱﴾ پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى (۵۲) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۵۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 1تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ پرسنده ‏اى از عذاب واقع‏ شونده ‏اى پرسيد (۱) سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾ كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‏اى نيست (۲) لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾ [و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (۳) مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾ فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند (۴) تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾ پس صبر كن صبرى نيكو (۵) فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ﴿۵﴾ زيرا آنان [عذاب] را دور مى‏بينند (۶) إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ﴿۶﴾ و [ما] نزديكش مى‏بينيم (۷) وَنَرَاهُ قَرِيبًا ﴿۷﴾ روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود (۸) يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ ﴿۸﴾ و كوهها چون پشم زده گردد (۹) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿۹﴾ و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد (۱۰) وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 11 تا20

آنان را به ايشان نشان مى‏دهند گناهكار آرزو مى‏كند كه كاش براى رهايى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (۱۱) يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿۱۱﴾ و [نيز] همسرش و برادرش را (۱۲) وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿۱۲﴾ و قبيله‏اش را كه به او پناه مى‏دهد (۱۳) وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ ﴿۱۳﴾ و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مى‏داد] و آنگاه خود را رها مى‏كرد (۱۴) وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿۱۴﴾ نه چنين است [آتش] زبانه مى‏كشد (۱۵) كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿۱۵﴾ پوست‏سر و اندام را بركننده است (۱۶) نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿۱۶﴾ هر كه را پشت كرده و روى برتافته (۱۷) تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿۱۷﴾ و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏خواند (۱۸) وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿۱۸﴾ به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است (۱۹) إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾ چون صدمه‏اى به او رسد عجز و لابه كند (۲۰) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 21 تا30

و چون خيرى به او رسد بخل ورزد (۲۱) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾ غير از نمازگزاران (۲۲) إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿۲۲﴾ همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى‏كنند (۲۳) الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾ و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است (۲۴) وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿۲۴﴾ براى سائل و محروم (۲۵) لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾ و كسانى كه روز جزا را باور دارند (۲۶) وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۲۶﴾ و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند (۲۷) وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾ چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمى‏توانند بود (۲۸) إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾ و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‏كنند (۲۹) وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾ مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند (۳۰) إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 31 تا40

و هر كس پا از اين [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (۳۱) فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾ و كسانى كه امانتها و پيمان خود را مراعات مى‏كنند (۳۲) وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾ و آنان كه بر شهادتهاى خود ايستاده‏اند (۳۳) وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾ و كسانى كه بر نمازشان مداومت مى‏ورزند (۳۴) وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾ آنها هستند كه در باغهايى [از بهشت] گرامى خواهند بود (۳۵) أُوْلَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ ﴿۳۵﴾ چه شده است كه آنان كه كفر ورزيده‏اند به سوى تو شتابان (۳۶) فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿۳۶﴾ گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى‏آورند] (۳۷) عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿۳۷﴾ آيا هر يك از آنان طمع مى‏بندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود (۳۸) أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿۳۸﴾ نه چنين است ما آنان را از آنچه [خود] مى‏دانند آفريديم (۳۹) كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾ [هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند ياد مى‏كنم كه ما تواناييم (۴۰) فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾