یک خط برای کسی که دوسش دارم ....

[javad jan]

گور پدر تنهایی

تا تو هستی

کنار همین صخره آب می نوشم

و در زیبایی همین سنگ

دفن می شوم

گور پدر تنهایی

شبها

چراغها را روشن کن

عادت کرده ام تنهایی ام را,

نورانی کنم

گور پدر تنهایی

در باد ها که برقصم

باران آشفته تر می بارد

گور پدر تنهایی

و شعرهای ترک خورده

بی هماغوش

نباید بترسم

گورپدر؟.......

[javad jan]

برو تنها مرا بگذار بس کن این ترحم را

تحمل می کنم هر جور باشد حرف مردم را

بدون عشق مردابی است این دنیا ... تصور کن

بگیری لحظه ای کوتاه از دریا تلاطم را

یکی دیگر خطا کرد و به پای ما نوشتی حکم

بگو تا کی بپردازیم ما تاوان گندم را

اگر هر آن در این آتش بسوزم باز خواهم ساخت

خودم با دست خود آماده خواهم کرد هیزم را

دلم تنگ است هی پهلو به پهلو می شوم امشب

تو اما شک ندارم خواب دیدی شاه هفتم را

[javad jan]

دوستت دارم هایت را فریاد کن... گوش هایم ناشنواست

[javad jan]

خدا تو را از خاک آفرید
تا بعد از باران
تَنَ‌ت، مُهری باشد
برای سجده لب‌هایم …

[javad jan]

همسایه ی دلمرده ی دیوار به دیوار
ما را چو یکی پنجره بسپار به دیوار

مصراع به مصراع همه سنگ و کلوخیم
ما را بنویسید به دیوار به دیوار

زان روز که فریاد تو در کوچه درو شد
روی من و این طبع گنهکار به دیوار

باید که در این کوچه ی بی شعر و ترانه
درد دل خود گفت به ناچار ... به دیوار ...

این آینه را مشکن و بگذار بماند
این قاب فرو رفته به زنگار به دیوار

تصویر من گمشده در خاطره ها را
با میخک افسوس نگهدار به دیوار

از آن همه فروردین امروز نمانده است
جز سایه ی یک مشت سپیدار به دیوار

مرشد بنشان پرده ی نقالی خود را
در غربت این شهر عزادار به دیوار ....

[javad jan]

وای که دوستت دارم
چه ظرفیتی دارد
برای دروغ بودن!!!

[javad jan]

وقتی از کنار آب می نویسم
تمام سرنوشت رود شبیه جریان خند ه ای است
که لب های نیمه جان تو را می دود
وقتی آب های سراشیب تند روزگار،
صفحه ی گذشت را ورق می زنند
من با عرض ارادت به چشم های بیکران تو عظمت خنده هاشان را می فهمم
روزی که از آب گذشتم خس خس چشم هات آتشم زد تا اینکه ستاره ای دنباله دار قلبم را فهمید
و از آنروز به بعد حس می کنم نیستم
و حس می کنم هستی!
چیزی نیست این قاب عکس من است که تو را به روزهای خسته ی بودنم می کشاند.
بخند که آب میرود و تبسم ساده ات جریان را به راه می اندازد.


بخند تا می توانی بخند...

[javad jan]

پیداست هنوز شقایق نشدی
زندانی زندان دقایق نشدی
وقتی که مرا از دل خود می رانی
یعنی که تو هیچ وقت عاشق نشدی

[javad jan]

فلسلفهٔ رنج،

قدرت است.
مکتب من قدرت است.
علت خوشبختی قدرت است.
ضعیف همیشه مریض وغمگین وترسو است .
عاشق رنجم ،از ضعیف بی همت بیزارم چرا که خدا هم دوستش ندارد .
ضعیف جنازه ای است که عزراییل یادش رفته است همهٔ جانش رابگیرد.
شیفته کسی هستم که با مفهوم "نمیتوانم"بیگانه است.
"قوی ها جلوهٔ خدایند. ستودنی و تماشایی"

[javad jan]

طــــروات زندگـــی در جریان یادگیری است
ذهن های بسته بوی مـــــرگ میدهند...