یک خط برای کسی که دوسش دارم ....

[javad jan]

شاید اشتباه اما عاشقا دروغ میگن

آدمهای مهربون و با وفا دروغ میگن

اونا که می گن که تا همیشه دیونتونن

بذار بی پرده بگم که به شما دروغ میگن

اونا که می ان به این بهونه ها که اومدن

از توی شهر قشنگ قصه ها دروغ میگن

اونا که فدات بشم تیکه کلامشون شده

به تموم اسمونا به خدا دروغ میگن

اونا که باقسم و ایه می خوان بهت بگن

تا قیامت نمی شن ازت جدا. دروغ میگن

[javad jan]

به استخدام تو بودم؛ تمام وقت
از همان روزی که دیدمت
و همیشه مزدم را از نگاهت میگرفتم؛ هرچند گاهی خیلی دیر
هرگز بازنشستم نکردی
و تا آخر شاعر ماندم
اما حیف که هیچگاه ثبت رسمی نشد

[javad jan]

قلبم می ایستد

بعد

آرام آرام

دراز می کشد...

تا از

روی آن رد شوی...

[javad jan]

مرحم بیاورید دلم داغ دیده است

دردی به جان سرد من آتش کشیده است

شاخ صنوبر دلم از غصه خم شده است

امشب سکوت ثانیه ها باورم شده است

سنگ غم و سکوت شب و قلب شیشه ای

با این غم نهفته رفیق همیشه ای

امشب تمام پنجره ها زار می زنند

دل را به روی چوبه غم دار می زنند

اشکی به زخم بغض غریبم نمک زده اند

چوپان غم برای دلم نی لبک زده است

[javad jan]

در شکاف دیوار
گنجشكی لانه کرده
و كلاغی در آن نزدیکی
ساعت هاست سکسکه می کند ...

گنجشک نه تاب ماندن در لانه اش را دارد
نه نای گریختن
و کلاغ نه نای شکار دارد
نه تاب رفتن با منقار خالی ...

دلم به حال هر دو می سوزد
کاش این ماجرا
تنها یک شعر بود ...

واهه آرمن

[javad jan]

بعد از این خوب و بدش باشد پای خودمان
انتخابی است که کردیم برای خودمان
این وآن هیچ مهم نیست که چه فکری بکنند
غم نداریم بزرگ است خدای خودمان
بی خیال همه با فلسفه اشان خوش باشند
خودمان آیینه هستیم برای خودمان
ما دو رودیم که حالا سر دریا داریم
دو مسافر همه در آب و هوای خودمان
احتیاجی به در و دشت نداریم اگر
رو به هم باز شود پنجره های خودمان
درد اگر هست برای دل هم میگوییم
در وجود خودمان هست دوای خودمان
دوست دارم که نفهمند.. بیا بعد از این
خودمان شعر بخوانیم برای خودمان

[javad jan]

اگر تو باز نگردي
قناريان قفس، قاريان غمگين را
كه آب خواهد داد
كه دانه خواهد داد ؟
***
اگر تو بازنگردي
بهار رفته،
- در اين دشت بر نمي گردد
به روي شاخه گل،
غنچه اي نمي خندد
و آن درخت خزان ديده تور سبزش را
به سر نمي بندد
***
اگر تو باز نگردي
كبوتران محبت را
شهاب ثاقب دستان مرگ خواهد زد
شكوفه هاي درختان باغ حيران را
تگرگ خواهد زد
***
اگر تو بازنگردي
به طفل ساده خواهر
كه نام خوب تو را
ز نام مادر خود بيشتر صدا زده است ..
چگونه با چه زباني به او توانم گفت
كه برنمي گردي
و او كه روي تو هرگز نديده در عمرش،
دگر براي هميشه تو را نخواهد ديد
و نام خوب تن در ذهن كودك معصوم
تصوري ست هميشه،
- هميشه بي تصوير
- هميشه بي تعبير
***
اگر تو بازنگردي
نهالهاي جوان اسير گلدان را
كدام دست نوازشگر آب خواهد داد
چه كس به جاي تو آن پرده هاي توري را
به پشت پنجره ها پيچ و تاب خواهد داد
***
اگر تو بازنگردي
اميد آمدنت را به گور خواهم برد
و كي نمي داند
كه در فراق تو ديگر
چگونه خواهم زيست
چگونه خواهم مرد

[javad jan]

غم قفس به کنار، آنچه عقاب را پیر میکند،
پرواز زاغ های بی سر و پاست.

[javad jan]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمیگردد بدین بالا نشینی ها

[javad jan]

با من حرف بزن
مثل یک پیراهن نارنجی با روز
مثل وقتی که ابر
صرف شستن یک سنگ می کند.
مثل وقتی که صرف همین شعر می شود
با من حرف بزن
مثل یک بازی در وسط تابستان
و به چیزی فکر نکن
و به چیزی فکر نکن
می دانم
زمین گرد است
و جاذبه
در پای درختان سیب بیشتر است