زندگینامه بزرگان

[pad_king]

پس از پيروزي انقلاب ، سوانح و فجائع عجيب و بسيار تلخي ديدند. معظم له هنگامي که روح الله خميني و وابستگان او روي به استبداد آوردند و اسلام را كاملا منحرف ساختند ، معظم له سكوت ننمودند و به شدت به اعمال ننگين آنها، هجمه بردند و تمامي آنچه را كه مخالف نصوص صريح اسلامي دانستند بي پروا بيان داشتند و عليه رهبر آن زمان إعلام جرم كرد و درخواست محاكمهء او را نمود، بطوري كه روح الله خميني چاره اي جز منحصر كردن ايشان نداشت. لذا معظم له و ساير مراجع بزرگ تقليد را خانه نشين كرد
به ساحت مقدس ايشان جسارتها روا داشتند كه قلم از نوشتن آن شرم دارد
ايشان بيش از 17 سال در خانه محبوس شدند تا اينكه محمد خاتمي به رياست جمهوري رسيد و حبس خانگي ايشان خاتمه يافت فرزند ارجمند ايشان هم اكنون در لندن و در حالت تبعيد به سر مي برند و از ديدار پدر مهربان و کهنسال خود محرومند
ايشان با كهولت سن هنوز به كار نويسندگي مشغولند و آثار فراون علمي ايشان بي نياز از تعريف اند
معظم له در عبادت و زهد و ورع از اوتاد عصر خويش و در بسياري از صفات و سجاياي عالي نسخهء اول مرحوم والدش و داراي غيرت ديني و دائم الذكر و التوسل و مدام به زيارت شريف عاشوراء و جامعهء كبيره مشغولند و غالبا شب زنده دار و مقيد به نوافل يوميه و اوراد و اذكار مرتبه مي باشند
با اينكه در دوران زندگي سوانح و خاطرات تلخي ديده اند ولي به اجداد طاهرينش تاسي نمودند و از مصاديق آيهء شريفهء ( و الصابرين في الباساء و الضراء و الكاظمين الغيظ و العافين عن الناس ... ) مي باشند
برادران بزرگوارش مرحوم آية الله حاج آقا مهدي طباطبائي قمي ( قدس سره ) و مرحوم حاج آقا محمود
طباطبائي قمي ( صاحب مسجد موزهء آستانهء فاطميهء قم كه توسط هوادران روح الله خميني غصب شد ) بودند
برادر شهير ديگر ايشان مرجع عاليقدر آية الله العظمى حاج آقا تقي قمي هستند كه مفصل با ايشان آشنا خواهيد شد

[pad_king]

حضرت آيت الله العظمى شهيد حاج سيد كاظم شريعتمداري ( قدّس الله نفسه الزكية )

عالم مبرز و فقيه عامل سيد الفقهاء و استاذ المجتهدين و زين العلماء الراشدين المرجع الأعلى و العلامة الكبرى صاحب المعقول و المنقول الحاج السيد كاظم بن العالم الجليل السيد حسن ( م 1332 ه ق ) بن السيد محمد العلوي الافطسي بروجردي الاصل و تبريزي المولد و المنشاء و قمي المسكن يكي از زعماء بزر گ و فقهاء بي همتاي حوزه علمية قم و مشاهير مراجع تقليد عصر حاضر و از اكابر دانشمندان و فقيهان اسلامي بودند.







نسب شريف ايشان بحضرت امام زين العابدين و سيد الساجدين علي بن الحسين ( عليهما السلام ) منتهي مي شود. يكي از اجداد حضرتش جناب ابوالقاسم جعفر الحسين بن علي بن الحسن المكفوف ابن الحسن الافطس ابن علي بن الامام علي بن الحسين ( عليهم السلام ) است كه در شهر بروجرد به امامزاده جعفر معروف مي باشد و مزار مشهوري دارد.






ايشان در سال 1322 قمري در تبريز متولد شده و پس از طي مقدمات و سطوح نهائي چند ي از مجلس درس مرحوم آيت الله حاج ميرزا صادق و أيت الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجي استفاده نمودند و ضمنا سطوح عالي رسائل و مكاسب را تدريس كردند. تا در سال 1343 قمري به قم مهاجرت فرمودند و در مجلس درس مرحوم آيت الله العظمى حاج شيخ عبد الكريم حائري يزدي حاضر شدند و علوم معقول را از مرحوم ميرزا علي اكبر يزدي آموختند و دوبار به نجف اشرف مسافرت كردند و از دروس مرحوم آيت الله العظمى محقق نائيني و المرجع الاعلى آيت الله العظمى سيد ابوالحسن اصفهاني و استاد المتاخرين و المعاصرين آيت الله العظمى آقا ضياء الدين عراقي بهره بردند. سپس بنا به دعوت علماء و فرهيختگان تبريز از عراق به ايران مراجعت فرمودند و تا سال 1369 هجري قمري در شهر تبريز به تدريس خارج فقه و اصول پرداختند . ثمره اين تدريس تقريرات متعدد از ايشان بود كه توسط شا گردان فهيم ايشان به نگارش رسيده بود و بارها به زيور طبع آراسته گر ديد. در همان سال به در خواست بعضي از دانشمندان تبريزي مقيم قم بحوزه علمية قم باز گشتند . معظم له از روز ورودشان به شهر مقدس قم مورد توجه حضرت آيت الله العظمى بروجردي ( قدس سره الشريف ) بودند و در بسياري از امور با ايشان مشورت نموده و از فكر روشن ايشان استفاده مي نمودند و در زمان رياست آنمرحوم شهريه خصوصي داده و به بعضي كمكهاي مادي مي نمودند و بعد از وفات مرحوم آيت الله العظمى بروجردي دامن همت به كمر زدند و شهريه حوزه را برعهده گرفتند و با همكاري بعضي از آيات عظام هم چون آيت الله العظمى مرعشي نجفي، مرتضى حائري، صادق روحاني، گلپايگاني ، داماد، صدر و شبير خاقاني در ظل توجهات حضرت ولي عصر ( عجل الله تعالى فرجه الشريف ) از سقوط حوزه علمية قم جلوگير ي كردند بلكه با سعي ايشان و نامبرد گان وضع حوزه بهتر از سابق شد و بر تعداد طلاب فهيم حوزه افزوده شد. ايشان در حفظ و صيانت حوزه علمية قم بزرگتر ين نقش را ايفا كردند و يك تنه به ساير حوزها در ساير شهرستانها كمكهاي شاياني مي نمودند. مرجعيت ايشان جهاني بود چو ن علاوه بر ايران شامل پا كستان، هند، كويت، قطر و لبنان ( به سعي و تلاش امام موسى صدر ) مي شد.

ادامه دارد

[pad_king]

ايشان حامي مردم از جلادان و خونخواران ر ژ يم شاه و ساواك او بودند و جان صدها نفر را از مر گ نجات دادند. از جمله آن اشخاص روح الله خميني بود و چون او اجتهادي نداشت و حكومت پهلو ي قصد اعدام وي را در سر می پروراند آيت الله العظمى شريعتمداري با تهديد شاه و اعطاي بر گه اجتهاد به خميني و همراه نمودن مراجع تقليد شيعه هم چون آيت الله العظمى مرعشي نجفي و آيت الله العظمى حاج آقا احمد خونساري و آيت الله العظمى حاج آقا صادق روحاني و بزرگان و فرهيختگا ن ملي مذهبي، را از مرگ نجات دادند. ایشان در به ثمر رسيدن انقلاب نقش كليدي را ايفا نمودند و به ياري مردم مظلوم ايران شتافتند و از هيچ كمكي دريغ نمي نمودند. به نامه سر گشاده فيلسوف بزرگ فرانسوي ( ميشل فوکو ) به مرحوم مهندس بازرگان كه در مجموعه 4 جلدي خود يعني ـ گفته ها و نوشته ها ـ در بخش سال 1979 ميلادي آمده مراجعه شود.


{ شهادت }










ايشان پس از پير وزي انقلاب هم چون گذشته به راهنمايي مردم و ايستادگي در برابر ظلم و ستم مشغول شدند ولي طالبان مقام و قدرت، تحمل اعتراضات ايشان را نداشتند و به مقام منيع مرجعيت ايشان اهانتها نمودند و به نام اسلام به نبرد حقيقت اسلام روي آوردند و به ايشان ظلمها و ستمهاي بيشماري روا داشتند و بسيار از دوستان و مقلدين ايشان را به شهادت رساندند و مجتهدين فراواني كه در محضر ايشان تلمذ نمودند را سالها به زندان انداختند و ستمي بر مرجعيت شيعه نمودند كه نمي توان در تاريخ تشيع به جز عصر معصومين شبيهي براي آن يافت.






بسياري از مريدان ايشان تا به امروز در زندان ولايت فقيهي كه روح الله خميني بدعت گذا ر آن بود به سر مي برند و از بسياري ديگر از مفقودين خبري در دست نيست.






واقعه شهادت ايشان را مرحوم آيت الله سيد رضا صدر ( قدس سره ) در كتاب ـ در زندان ولايت فقيه ـ به خوبي بيان نمودند.

[pad_king]

حضرت آيت الله العظمى حاج شيخ حسين وحيد خراسانى دام ظله
جليل القدر, مدافع بلند مرتبهء مكتب اهل بيت عليهم الصلاة و السلام فقيه , اصولى , اديب , معظم له در تتبع ودقت نظر در نظرات فقهى واصولى سرآمدند

در سال 1300 هجرى شمسى در شهر مقدس مشهد ديده به جهان گشود

پس از گذراندن ادبيات سطح را از مرحوم آيت اللّه حاج شيخ محمد نهاوندى فرا گرفت و به درس خارج مرحوم آيت اللّه ميرزا مهدى اصفهانى و آيت اللّه آشتيانى حاضر شد و استفاده هاى فراوانى نمود.
علوم عقليه , فلسفه وحكمت را از مرحوم ميرزا ابوالقاسم الهى وآقا ميرزا مهدى اصفهانى آموخت و به قصد تكميل مبانى درسن27 سالگى به نجف اشرف هجرت كرد و در درس مرحوم آيت اللّه العظمى آقا ميرزا عبدالهادى شيرازى وآيت اللّه العظمى حكيم و بخصوص آيت اللّه العظمى حاج سيد ابوالقاسم خويى شركت جست و يكى از شاگردان برجسته ى آن مرحوم است .
ايشان از سال 1378 هجرى قمرى پس از تدريس سالهاى متوالى دروس سطح , درس خارج فقه و اصول را آغاز نمود و نزديك به دوازده سال در نجف اشرف آن را ادامه داد.
پس از بازگشت به ايران در سال 1390 در شهر مقدس مشهد به تدريس پرداخت و بعد از يكسال به شهرمقدس قم مهاجرت نمود وهم اكنون به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال دارد و حوزه ى د ايشان يكى از پر رونق ترين دروس حوزه ى علميه قم است .

[pad_king]

مرجع عالي قدر جهان تشيع شهيد حضرت آية الله العظمى سيد محمد حسيني روحاني رضوان الله تعالى عليه


بسم الله الرحمن الرحيم




نيم نگاهي به زندگاني بزرگ مرجع ديني، حضرت آية الله العظمى شهيد آقاي حاج سيّد محمّد حسيني روحاني ( رضوان الله تعالى عليه ) و مراحل تحصيلي و فعاليتهاي علمي معظمٌ له .




معظمٌ له در شهر مقدّس قم در 22 شعبان المعظم سال 1338 هجري قمري ( برابر با 21 ارديبهشت 1299 هجري شمسي / برابر با 1920 ) در خانواده اي اصيل و با سابقه در علم و زعامت ديني ديده به جهان گشودند.




پدر بزرگوارشان، مرحوم مغفور آية الله سيّد محمود روحاني در آن زمان از مشاهير علماء ردهء اوّل بودند كه در موضع گيريهاي مهم و اقدامات مؤثر در شراطي كه در آن زمان حاكم بر ايران و جوّ مذهبيش بود، دخالتي بايسته داشتند آن گ ونه كه اين مطلب از امتيازات چشمگير آن مرحوم بشمار مي آمد.




والد ماجد معظمٌ له در زمرهء علماي با فضليتي بودند كه در تأسيس حوزهء علميهء قم سعي بليغي مبذول داشتند.




همچنين جدّ بزر گوار معظمٌ له، مرحوم آية الله العظمى حاج سيّد صادق روحاني ( طاب ثراه ) از مراجع بزر گ تقليد و رهبران ديني مؤثر در عصر خود در شهر مقدّس قم بودند.




حضرت آية الله العظمى آقاي حاج سيّد محمّد حسيني روحاني ( رضوان الله تعالى عليه ) نخستين مراحل تحصيلي خود را كه مشتمل بر علم صرف، علم نحو، علم بلاغت و منطق است را با مقدار معتنابهي از سطوح را در نزد زاد گاه خود در نزد اساتيد و متخصصين در فن گذراندند و از همان زمان به سبب هوش سرشار و اهتمام به تحصيل اعجاب اساتيد خود را بر ان گيخت. البته اين خصوصيّات نتيجهء بذل توجهي بود كه مرحوم والد ايشان از كودكي به ايشان داشته و لحظه اي از تربيت ديني و تمرين مكارم اخلاقي و آموزش سلوك ديني مناسب به معظمٌ له باز نمي ايستاد. گو اينكه خداوند به والد فرهيختهء معظمٌ له الهام نموده بود كه به فرزند شايستهء ايشان در آينده مسؤوليتي بزر گ متوجّه مي گردد. لذا تمامي توجّه خود را در تربيت و آموزش و فراهم آوردن مقدمات آن براي معظمٌ له معطوف نموده بود.

ادامه دارد

[pad_king]

معظمٌ له در سال 1355 هجري قمري به عراق سفر كرده و در كربلاي معلى به مدّت يك سال رحل اقامت افكنده و در سطوح عالي از بزر گان اساتيد كربلا هم چون علامهء بزرگوار ، مرحوم آية الله العظمى سيّد محمّد هادي ميلاني ( رضوان الله تعالى عليه ) بهره بردند.




معظمٌ له پس از به پايان بردن دروس سطوح به نجف اشرف سفر كردند كه اين مسافرت در سال 1357 هجري قمري صورت گرفت. معظمٌ له در نجف اشرف از دروس بزرگان حوزه و محققين عاليمقدار آن عصر همچون مرحوم آية الله العظمى حاج شيخ محمّد حسين غروي اصفهاني ( مشهور به کمپاني ) ، آية الله العظمى حاج شيخ محمّد علي كاظميني، آية الله حاج شيخ محمّد رضا آل ياسين، محقق گرانق در آية الله العظمى حاج شيخ محمّد كاظم شيرازي ( قدّس الله تعالى اسرارهم ) خوشه چيني نمودند.




در فاصلهء رحلت اساتيد سابق الذكر و آزمون ذاتي خود از ملكهء اجتهاد در حالي كه در فقه و اصول به مرتبهء بلندي دست يافته بود چندي در درس فقيد راحل، آية الله العظمى حاج سيّد ابوالقاسم خوئي ( قدّس سره ) حاضر گرديده كه استاد نيز به اين خصوصيّت معترف بودند.




معظمٌ له از نخستين كساني هستند كه از حوزهء درس حضرت آقاي خوئي فراغت يافتند و اين در حالي بود كه بر آرا و نظرات استادشان و دي گر محقيين متقدم احاطه اي كافي داشته و از هر گونه آموزشي بي نياز و خود مدرسي در زمينهء دروس خارج فقه و اصول بودند.




حضرت آية الله العظمى روحاني ( قدّس سرّه ) زماني كه براي فرا گيري دروس خارج فقه و اصول اشتغال داشتند به تعليم دروس سطوح عاليه پرداخته و در ضمن در اين برهه از تاريخ به بازگو كردن دروس اساتيدشان ـ در زمينهء دروس خارج فقه و اصول ـ براي يرخي از دوستانشان مي پرداختند و براي آناني كه درس استاد آنها را كفايت نمي نمود ديگر بار سخنان استاد را تقرير مي فرمودند.




در حالي كه هنوز معظمٌ له به سن 40 سال گي نرسيده بودند برخي از طلاب فاضل و علماي برجسته از ايشان درخواست نمودند كه در دروس خارج فقه و اصول حوزهء درسي تشكيل داده و به بررسي و القاي نظرات خود در اين دو زمينه اقدام نمايند.




و شروع تدريس دروس خارج در حالي بود كه ب ز رگان از اساتيد حوزه و پهلوانان ميدان تحقيق و تدريس و در طليهء آنان سيد العلماء ، استاد المجتهدين ، آية الله العظمى سيد ابوالقاسم خوئي( قدّس سرّه ) بر اين امر معترف بودند كه ا گر به معظمٌ له مجالي داده شود در زمرهء نخستين قهرمانان اين ميدان مي باشند. از اين رو ، طلاب فاضل را تشجيع مي نمودند تا با حضور در حوزهء درسي معظمٌ له از علوم ايشان بهره برداري لازم بنمايند. فضلا هم نيز از مجلس بحث و تدريس معظمٌ له بهره برده از دَهِش علمي و فضلي معظمٌ له تشنگي خود را بر طرف مي ساختند.




از جمله كساني كه در حوزهء درسي معظمٌ له حاضر شد، مي توان علامهء شهيد آية الله سيد عبد الصاحب حكيم فرزند برومند آية الله العظمى سيد محسن حكيم ( قدس سره ) را نام برد. آن مرحوم يك دورهء كامل مباحث اصول و برخي از ابواب فقهي هم چون خمس، صوم و حج را حاضر گرديد و درس استاد خود را كاملا تقرير نمود ( كه اخيرا اصول آن در هفت جلد بنام منتقى الأصول و كتاب حج و مكاسب ايشان به زيور طبع آراسته گرديد تا اساتيد و مدرسان حوزه را فايدتي دو چندان رساند ).




از ديگر كساني كه مي توان نام برد مجاهد شهيد مرحوم علامه آية الله سيد محمد باقر صدر ( قدس سره ) است كه در حدود 14 سال در حوزهء درسي فقه و اصول معظمٌ له شركت جست.




مرحوم علامه شمس الدين نيز از تلامذهء مشهور ايشان بودند.




همچنين علامه آية الله شيخ محمد رضا جعفري كه امروزه در زمرهء دانشوران و محققين بنام و داراي وسعت نظر و اطلاع و تبحر كافي در زمينهء علوم اسلامي ، خاصّه علم كلام و تاريخ اسلام؛ از شا گردان ايشان بشمار مي روند. ايشان تقريرات زكاة از درس استاد دارند.




مرحوم مغفور علامه سيد محي الدين غريفي، علامه آية الله شيخ بشير پاکستاني كه هم اكنون در نجف اشرف به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال دارد، علامهء فاضل و نمونهء تقوا و زهد سيد ابراهي حجازي ( قدس سره ) كه در مشهد مقدس به تدريس سطوح عاليه اشتغال داشته و علامه حجة الإسلام و المسلمين شيخ عباس بيرجندي كه در همان باز در شهر مقدس مقدس مشغول به تدريس سطوح عاليه اشتغال دارند، و علامهء مؤلف دكتر جمال الدين موسوي و علامه حجة الإسلام و المسلمين سيد علي مكي فرزند مرحوم مغفور آية الله العظمى سيد حسين مكي ( قدس سره ) كه هم اكنون امور بسياري از شيعيان در كشور سوريه بر عهدهء اوست را در زمرهء كساني كه در دروس حاضر مي شدند را مي توان نام برد.




معظمٌ له بر اثر عوامل سياسي از حوزهء علميهء نجف اشرف به حوزهء علميهء قم هجرت نمودند و مدت بيست سال با وجود خفقان سياسي حاكم بر ايران و دشمني هيئت حاكمهء ايران ، به افاضهء علمي پرداختند و شا گرداني بسياري تحويل حوزات علميه و جامعهء شيعه دادند.




و پس از رحلت آية الله العظمى خوئي ( قدس سره ) به يكي از مبرزترين مراجع تقليد جهان مطرح شدند. البته هجمه ها و حملات مكرر دادگاه ويژهء روحانيت و وزارت اطلاعات به بيت معظمٌ له و مصادرهء اموال و هتك حرمت معظمٌ له و دوستان و تلامذه و مقلدين ايشان باعث شد كه ايشان نتواند آنطور كه لازم است به واجب شرعي خود عمل نمايند.




و سرانجام در پگاه روز جمعه 19 ربيع الأوّل 1418 هجري قمري مصادف با 3 مرداد ماه 1376 شمسي توسط نيروهاي امنيتي و وابسته به رهبري ايران مسموم شوند و درجهء رفيع شهادت نايل شوند.




بدون مطهر اين مرجع عالي قدر از بيت معظمٌ له واقع در خيابان صفائيه بر دوش دهها هزار نفر از مقلدين و مشتاقان ايشان حمل گر ديد و طبق وصيّت قرار شد تا بدن ايشان در كنار قبر مرحوم آية الله العظمى شهيد مظلوم سيد محمد كاظم شريتعمداري ( رضوان الله تعالی علیه ) دفن شود ولي با هجوم نيروهاي وابسته به بيت رهبري، تشييع كنند گان بدن ايشان را به حرم منتقل كردند تا در كنار بدن آية الله سيد رضا صدر دفن شود ولي نيروهاي امنيتي ممانعت بعمل آوردند و پس از آنكه برادر معظمٌ له حضرت آية الله العظمى سيد صادق روحاني ( دام ظله ) در صحن بر بدن ايشان نماز خواند، مشيعين بدن را به امام زاده علي بن جعفر بردند تا دفن نمايند كه ديگر بار نيروهاي امنيتي با تدخل و مراسم تشييع اين عالم جليل القدر، مانع از آن شدند كه بدن دفن شود.




بدن توسط فرزندان و بستگان ايشان به بهانه اي به منزل عودت داده شد و مخفيانه و مظلومانه در منزل به خاك س پرده شد.