روانشناسی در ایران باستان

[Borna66]

سنخهای شخصیتی
در تاریخ فلسفی روان شناسی , قدیمی ترین تیپ بندی را به بقراط یونانی ( 460 پیش از میلاد ) نسبت داده اند که بر اساس غلبه اخلاط چهارگانه سودا , صفرا , بلغم و دم , چهار تیپ شخصیتی را مشخص نموده است . سیریل الگود معتقد است که نظریه طبایع چهارگانه در اصل هندی است و سپس ایرانیان آن را بسط دادند و گسترش یافت و آنان در اختیار یونانیان و بقراط قرار دادند . بر اساس این نظریه که بر تشبیه انسان به جهان معنوی استوار است , در ادبیات مزدیسنایی قابل پیگری است , چنانکه تشبیه پشت به آسمان , بافتها به خاک , استخوانها به کوهها , عروق به نهرها , خون به دریا و آب , کبد به گیاه , مغز به فلز در نوشته ها دیده می شود و وجه تشبیه نظریه عناصر چهارگانه با همان آخشیج های آتش , باد , آب و خاک است . به قول فردوسی بزرگ :
چون این چار گوهر به جای آمدند ز بهر سپنجی سرای آمدند

در بین روان شناسان معاصر هانس آیزنگ روان شناس نامدار انگلیسی , طبایع چهارگانه را در نظریه درون گرایی , برون گرایی , روان آزردگی , فقدان روان آزردگی بازیابی نموده است .

[Borna66]

نظریه شخصیتی ایران باستان
در بررسی تطبیقی روان شناسان ایران باستان با روان شناسی جدید , طرف نظر از مباحث متافیزیکی آن , دست کم دو موضوع جلب توجه میکند . اول بازیابی مفاهیم ساختاری یعنی پیدا کردن معنای امروزی نیروهای پنجگانه روانی با مفاهیم مشابه آنها در مکاتب جدید روانشاسی , دوم مقایسه این نظریه با نظریات رایج شخصیت با توجه به ملاکها و معیارهایی که برای این امر وجود دارد . آنچه ذیلا در این باب عرضه می شود , نه یک نظر واقعی , بلکه گمانه زنی اولیه است که نگارنده امیدوار است با ابزار نظر اهل فن صیقل خورده و شکل مناسبی به خود بگیرد .
به نظر می رسد اخو ( جان ) را که قوه حیات است و کارش نگهبان بدن انسان است و ایجاد نظم و نسق طبیعی در آن می باشد , میتوان معادل غرایز یا انگیزه های فیزیولوژیک دانست و تا حدی مشابه مفهوم نهاد در نظریه فروید به شمار آورد . دئنا به معنی وجدان به طور روشن تری با مفهوم فرامن فروید همسان به نظر می رسد . بوی قوه فهم و درک که حافظه هوش و قوه تمیز را اداره میکند و پیام آور حواس دانسته شده , نزدیک به مفهومی است که امروزه شناخت یا فرایندهای شناختی یا بخشهای شناختی شخصیت نامیده میشود . روان با مفهوم اراده , اختیار , انتخاب و مسئولیت مربوط می شود که در نظریه رفتارگرایی کاملا نفی شده است , در نظریه های روان تحلیلی ( روانکارانه ) شبحی از آن در مفهوم من دیده می شود که وظیه اش شناخت و دفاع است . ولی در نظریه های شناختی و نظریه های انسان گرایانه با تعریفی جدید و عینی در مفهوم خود یا خویشتن مورد توجه قرار گرفته است . بالاخره فروهر ( نیروی پویش ) میتواند تمثیلی برای جنبه های انگیزشی شخصیت به ویژه انگیزه انگیزه های روانی مشابه آنچه فروید در پویایی انرژی روانی بیان کرده است , تلقی شود یا معادل تقریبی برای مفهوم خود شکوفایی در نظریه راجرز به حساب می آید .

[Borna66]

باب دوم یعنی مقایسه نظریه شخصیتی حاصل از آموزه های زرتشت با مکاتب جدید ابتدا باید ملاکهای مقایسه تعریف شوند . دکتر سیاسی تفاوت نظریه های شخصیت را در ملاکهایی چون میزان اهمیت برای ناهشیاری , یادگیری تاثیر محیط , وراثت کل گرایی یا جزء گرایی , گرایش به گذشته یا آینده و . . . میداند ( 3 ) . دکتر شاملو این ملاکها و معیارها را تحت عنوان فرضیه اساسی در مورد بشر توسعه داده است و در 18 مفهوم که دو به دو مقابل هم قرار میگیرند تعریف نموده است .
آزادی ( اختیار ) , جبر : منطقی بودن و غیر منطقی بودن , کل گرایی و جز گرایی , ساخت گرایی و محیط گرایی , تغییر پذیری و ثبات , ذهنیت و عنیت , تعادل و تکامل , رشد و خودشکوفایی , درون کنشی و برونکنشی , شناخت پذیری و شناخت ناپذیری ( 4 ). بر اساس این مفاهیم میتوان اساس نظریه شخصیتی ملهم از کیش باستان را به ترتیب زیر دانست :

[Borna66]

اعتقاد به آزادی و اختیار در برابر جبر : البته آزادی معقول و محدود , چرا که از یک سو انسان را مسئول دانسته است , سعادتمندی در این جهان و آن جهان یا قرار گرفتن در کنار اهریمن و تیره روزی این جهانی و آن جهانی را نتیجه انتخاب خود او قلمداد میکند و از سوی دگیر خداوند را همه توان و آگاه بر همه چیز میداند . ابداع بازی تخته نرد در مقابل شطرنج دانشمندان هندی نیز که در شاهنامه قید شده است نشانه همین رویکرد است .
اعتقاد به منطقی بودن انسان در برابر غیر منطقی بودن : نخسیتن آفریده خداوند , خرد مقدس ( سپندمینو ) است که مهمترین فروزه او نیز به شمار میرود و مایه برتری انسان بر سایر مخلوقات برخورداری از خرد است و نخستین گام در راه سعادت یا شقاوت , اندیشه پاک یا پلید است .

[Borna66]

کل گرایی و گرایش به ساخت گرایی : گرایش به فطرت در مقابل محیط گرایی , از اعتقاد به نظریه اخلاط یا طبایع چهارگانه حاصل می شود . چنانکه دکتر شاملو خود و طرفداران این نظریه و نظریات مشابه همچون کرچمو و شلدون را فطرت گرا میداند .
گرایش به ثبات : اگر مبنا را بر فطرت گرایی و ساخت گرایی قرار دهیم , نظریه شخصیتی ملهم از این مجموعه , به ثبات در شخصیت و رفتار گرایش بیشتری خواهد داشت تا تغییر پیذیریهای مداوم و اساسی , اما در این آیین هرگز اراده تغییر از انسان سلب نشده , چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی , یعنی بر خلاف فروید معتقد نیست که شخصیت در مرحله لی قبل از پنج سالگی کاملا شکل میگرید و انسان اسیر این تجسم انگیزه های ناهنجار است . تغییرات ناگهانی مثل تغییر شخصیت جمشید را نیز ناشی از تصمیم خود او بر اثر رذایلی چون غرور و خودپسندی میداند .
گرایش به ذهنیت : توجه و باور به پدیدار شناسی فرد , ملاک گرایش به ذهنیت و اهمیت دادن به محرکهای محیطی ملاک عینیت قلمداد می شود و بر این اساس اهمیت که بر نقش پندار در زندگی داده شده , آن را به ذهنیت نزدیک تر میکند و تاکید بر اراده و اختیار انسان از تاثیر محرکهای محیطی میکاهد .

[Borna66]

شناخت ناپذیری انسان : در فرهنگ کهن ایرانی شواهد بسیاری بر کوتاهی سقف دانش انسان در برابر هستی و وجود خود , که نسخه رازآلود آفرینش است , ذکر شده است . از سوی دیگر خردورزی در کشف رازهای هستی وجه ممیز انسان از سایر موجودات است . در مجموع چون منظور از شناخت پذیری در نظریه های شخصیت , یپروی از جبرگرایی و عینیت است , همانند رفتار گرایان , باید گفت ایرانیان به شناخت ناپذیری نزدیک بوده و با انسان گرایان هماواز بودند .
در آیین باستان , انسان از اراده آزاد برخوردار است . جنبه های زیستی و اجتماعی او هردو به تناسب مورد توجه قرار گرفته , رفتارش از روابط پیچیده و پویا نشات میگیرد و الگوی مناسب برای او ارگانیسم منطقی یا همان الگوی تعقل است . رفتار انسان تابع آثار درونی ( درون کنشی ) بوده , از خویشتنی آزاد برخوردار است و عوامل هشیار ( خرد و عقل ) نقش مهمتری در رفتار او ایفا میکنند . لدا انسان مسئول اعمال خویش به شمار میرود , شناخت و خرد و پندار , بر عاطفه و هیجان تقدم دارد , چون هیجانات مثبت از خرد الهی و اندیشه نیک حاصل می شوند و هیجانات منفی از اهریمن ( خشم , آز و شهوت ) . کردار نیز اهمیت ویژه ای دارد که البته در سلسله مراتب بعد از اندیشه قرار میگیرد و در هر صورت از خرد تبعیت میکند . گذشته در شخصیت انسان نقش ایفا میکند , اما نه در حدی که اراده انسان را سلب نماید . حال مهم است چون نبرد خیر و شر همواره در جریان است و انسان با اندیشه و گفتار و رفتارش میتواند موقعیت خود را در هر لحظه تعیین نماید , به عبارت دیگر پویایی این نظریه که در مفهوم فره وشی نمایان است , حال را مهم می سازد و آینده از آن رو تاثیر گذار است که نظام ایرانی , سیستمی غایت انگارانه است که بر اساس آن , جهان به یک رستاخیز ختم می شود , اما این غایت انگاری به ریاضت طلبی ختم نمی شود و بر عکس , برخورداری این جهان و آبادانی و زندگی توام با آسایش و شادی و شکوه هدفی ستودنی است .