سازگاری انسان با کار شیفتی در قبال افزایش سلامت، ایمنی و بهره وري

[Borna66]

برنامه های مشارکتی و مسئولیت مشترک
این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که در برنامه ریزی کار به ویژه در قبال برنامه های شیفتی، عوامل مختلفی دخیل هستند که مزایای زیادی هم برای سازمان ها دارند و هم کارکنان. این امر بدان معنا است که برنامه ریزی شیفت باید در برنامه های مسئولیتی پذیری، برنامه های مشارکتی و حوزة مشاورة گروه ها گنجانده شوند. این گونه اقدامات مشترک و مسئولیت پذیری جمعی، بر سلامت ذهنی کارگران تأثیر گذارده و توانایی آنها برای تنظیم کار شیفتی را افزایش می دهد. این مسئولیت پذیری مشترک باید در تحقیقات ساده ای اشاعه یابد که می توان از آنها برای کمک به انجام مباحث و تصمیم سازی مرتبط با برنامه های شیفتی استفاده کرد. سرپرستان، سرکارگران، وقت نگه داران و مسئولان باید عملکرد کارگران، سطح حوادث، میزان آسیب ها و غیره را ثبت کنند. این موارد و دیگر موضوعات مرتبط با کار باید به طور منظم با مدیران مورد بحث و بررسی قرار بگیرند تا تغییراتی ساده که می توانند دارای نفع متقابل باشند، شناسایی گردند.

اکثر تغییرات باید دارای توالی اندک – مثلاً سالانه – باشند. موضوع عملکرد کارگران بیشتر مورد توجه است اما در قبال مصون نگاه داشتن کارگران، شاید لازم باشد تا افراد را از کارهای پرخطر به بخش هایی – مثلاً مشاغل غیرشیفتی یا حتی بازنشستگی زودهنگام – منتقل کرد. تیم ماکی (1997) تایید می نماید که چنین رویکرد مشارکتی در قبال برنامه ریزی کار شیفتی منافع کارگران و مدیریت را حفظ می نماید و گیسل و ناوث (1997) بر مبانی علمی برای برنامه ریزی مشارکتی و اجرای سیستم های شیفتی کمک می کنند.

[Borna66]

ایمنی و کاربردهای کارپژوهی
کار شیفتی می تواند بر حساسیت کارگران به مسایل فیزیکی، شیمیایی یا بیولوژیکی، گرد و غبار یا سر و صدا به ویژه در شب تاثیر بگذارد. رواک (1978) اظهار می دارد که سطح تحمل و ارزش های اصلی افراد تحت تاثیر عوامل فیزیولوژیکی، روانی اجتماعی، فرهنگی و شناختی قرار دارند.

مطالعات همه گیرشناسی (اپیدمیولوژیکی) در مورد کار شیفتی، اجام شده اند. برای تعیین محدودیت های کاری و برنامه های نامعمول یا فوق العادة کاری، راهکارهایی ارایه شده اند. این تحقیقات همه گیرشناسی و مطالعات تجربی برای مشاهدة تفاوت ها در خستگی فیزیکی و ذهنی مرتبط با تغییر در پارامترهای محیطی و همچنین ارایة پیشنهادهایی برای افزایش سلامت، ایمنی و کارپژوهی افراد ضروری هستند.

در سطحی ساده تر و در طراحی برنامه های مناسب شیفتی، باید شرایط کاری را با استفاده از چک لیست های کارپژوهی و مد نظر قرار دادن دیدگاه ها، موقعیت، عملکرد و رضایت شغلی کارگران بررسی نمود.

علاوه بر عوامل محیطی، تفاوت های بهم وابسته و بین فردی در ارتباط با کار شیفتی وجود دارند که بر سلامت، بهداشت، ایمنی و عملکرد بالای کارگران اثر می گذارند. عوامل خارج از محیط کار نیز نقش دارند. ممکن است کارگری در یک منطقة پر سر و صدا، در یک موقعیت خانوادگی پر از استرس (شلوغی بیش از حد خانواده، کودکانی که مرتباً گریه می کنند و غیره) زندگی کند. چنین عواملی بر الگوهای خواب و تحمل در برابر عوامل محیطی تاثیر می گذارند.

یک وضعیت «مهم» آن است که کارگران باید دربارة ریسک های احتمالی مرتبط با کار که شرایط مضر را فراهم می آورند و همچنین مشکلاتی که ممکن است در پروسة انطباق خود با این شرایط تجربه کنند، آگاه باشند.

[Borna66]

برنامه های آموزشی و تحصیلی
برنامه های آموزشی و تحصیلی، اهمیتی حیاتی برای انتشار اطلاعات و توسعة رفتارهای بهداشتی و افزایش آگاهی دارند. می توان مسایل مهم را از طریق اطلاعات، آموزش، تحصیل، تنظیم، سازگاری با کار شیفتی و برنامه های شیفتی مرتبط حل کرد یا به حداقل رساند. روش هایی که به موجب آنها آموزش و تحصیل می توانند بر خواب، تفاوت های شبانه روزی فعالیت فیزیولوژیکی یا ابعاد روانی تاثیر بگذارند، ارزیابی شده اند و مداخله در سلامت جسمی و ذهنی توسط تیم هارما (1988) مورد بررسی قرار گرفته است. تحصیل و آموزش شغلی می توانند انگیزة کارگران را افزایش دهند.

این یک عامل مهم در افزایش سلامت، ایمنی، رفاه و سطح بهره وری کارگران است. این امر آگاهی از خطرات بهداشتی، ایمنی و سلامتی و همچنین اطلاع در مورد ریتم فعالیت های شبانه روزی، خواب منظم، چرت زدن، رژیم غذای و دیگر فعالیت ها را افزایش می دهد. این نوع آموزش می تواند به برخی از کارگران شیفتی کمک کند تا بیاموزند چگونه بهتر از پس یک سیستم جدید شیفتی برآیند – دیگر کارگران نیز می توانند از یک رهبر که از میان همتایانشان انتخاب شده، تبعیت کنند.

[Borna66]

برنامه های آموزشی و تحصیلی
برنامه های آموزشی و تحصیلی، اهمیتی حیاتی برای انتشار اطلاعات و توسعة رفتارهای بهداشتی و افزایش آگاهی دارند. می توان مسایل مهم را از طریق اطلاعات، آموزش، تحصیل، تنظیم، سازگاری با کار شیفتی و برنامه های شیفتی مرتبط حل کرد یا به حداقل رساند. روش هایی که به موجب آنها آموزش و تحصیل می توانند بر خواب، تفاوت های شبانه روزی فعالیت فیزیولوژیکی یا ابعاد روانی تاثیر بگذارند، ارزیابی شده اند و مداخله در سلامت جسمی و ذهنی توسط تیم هارما (1988) مورد بررسی قرار گرفته است. تحصیل و آموزش شغلی می توانند انگیزة کارگران را افزایش دهند. این یک عامل مهم در افزایش سلامت، ایمنی، رفاه و سطح بهره وری کارگران است. این امر آگاهی از خطرات بهداشتی، ایمنی و سلامتی و همچنین اطلاع در مورد ریتم فعالیت های شبانه روزی، خواب منظم، چرت زدن، رژیم غذای و دیگر فعالیت ها را افزایش می دهد. این نوع آموزش می تواند به برخی از کارگران شیفتی کمک کند تا بیاموزند چگونه بهتر از پس یک سیستم جدید شیفتی برآیند – دیگر کارگران نیز می توانند از یک رهبر که از میان همتایانشان انتخاب شده، تبعیت کنند.

[Borna66]

نتیجه
هر پیشنهاد و توصیه ای، باید شرایط بومی و تغییرات رخ داده در طول زمان را مد نظر قرار دهند. هر معیاری برای افزایش برنامه ریزی شیفتی باید برای شرکت ها/ مدیران عملی و میسر باشد و باید پس از مشاوره میان کارفرمایان و کارمندان یا نمایندگان آنها به اجرا درآیند. در اکثر موارد، ممکن است آنها نیازمند نظارت بر اجرا توسط بازرسان کارخانه باشند. این مقاله نشان می دهد که تنها یک راه حل «درست» وجود ندارد که بتواند نگرش های فرهنگی اجتماعی کارگران و ابعاد سیستم های کاری را برای کمک به کاهش خستگی و مشکلات مرتبط با کار، تلفیق نماید. هر راه حلی باید عملی و به لحاظ اجتماعی برای کارخانه یا شرکت مورد نظر مقبول باشد. برای افزایش آگاهی و درک برخی عوامل کلیدی به تحقیق بیشتری نیاز است. در عین حال، تدوین رویکردی در قبال طراحی کار شیفتی نیازمند درک پارامترهای گسترده و تمایل به بحث کردن دربارة موضوعات بر مبنایی مشارکتی باشد. بنابراین می توان معیارهایی را در قبال مزایای متقابل پذیرفته شده، تدوین و اعمال کرد.