تو با این همه ذوق و بالندگی ***** چرا پیش نگرفتی سرایندگی
کنار من استاده بودی خموش ***** به فریاد هایم نکردی تو گوش
ولی شاد باشم ز تو من کنون ***** که شعرت دلی باشد و با فنون
من یک رهگذر بودم و در عبور ***** تو آن سنگ ما را بگشتی صبور
از این پس اگر وقت ز تو یار بود ***** بگو شعرکی چون شود تار و پود
چرا که کسی را ز این کار ما ***** نباشد دلی تا شود یار ما
اینهمه موج بلا در همه جا می بینیم،
" آی آدمها" را می شنویم،
نیک می دانیم
دستی از غیب نخواهد آمد
هیچ یک حتی یک بار نمی گوییم
با ستمکاری نادانی، این گونه مدارا نکنیم
آستین ها را بالا بزنیم
دست در دست هم از پهنه ی آفاق برانیمش
مهربانی را،
دانایی را،
بر بلندای جهان ،
بنشانیمش...!
ما و مجنون درس عشق را از یک ادیب آموختیماو به ظاهر گشت عاشق،ما به معنی سوختیم...
شرح دل دارم براي خلوتت ^^^^^ اشكها ريزم براي هجرتت
دوريت بس قصه ها گويد به من^^^^^خاطرت بس جلوه ها دارد به من
هر شب و هر بامداد يادت كنم ^^^^^ گر بيايي در سرم جايت كنم
سركه سهل است مي شوم خاكت عزيز ^^^^^ تا ببوسم از پاي تا تاجت تميز
گر برقصي بر تنت دامن شوم ^^^^^ گر بگريي بر چشت باران شوم
گر بخواهي برنمازت پاشوي^^^^^مي شوم چادرسرت چون محرمي
گر بخواهي روزه ات رابشكني^^^^^برلبت حمدي شوم چون همدمي
توعزيز جان من ،از جان بري ^^^^^ جان من برجان تو چون ارزني
ماهمه گل بوته ي يك ريشه ايم^^^^^گر كند مطرودمان پژمرده ايم
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
مي خواستم زنجير دهانم را بگشايم
مي خواستم ساده نباشم به ديدن نسترن هاي وحشي كه خار مي فروشن به شبنم كه گفتند تو خواهي آمد
مي خواستم سفر كنم،سفري بي برگشت،سفري كه نبينم شكستن قلبي را زير خرواره سكوت،سفري كه بارم نباشدجفاي روزگار،آتش دلم را فرونشاندند گفتند مي آيي
گفتم ميايي و تمام تنگناي تنهاييم را تمام ميكني
واژه هايم ، فرداهايم بي تو خسته اند
اگر نيايي شب هارا تا صبح بيدار ميخوابم
با واژه هايم تو را مي ستايم تا بغض آشفته ام ارام گيرد
بيا و با نغمه هايت وجودم را آتش بزن
ديگر دارد باور مي شود كه از تبار تو نيستم
ولي باور دارم كه ميايي وانتظارم مثال انتظار مجنون نيست
در فراقت مولاي من چشمانم غرق اشك و دستانم اميدوار دامانت
صدايت خواهم كرد هر صبحگاه تا روزي كه .......
هركي مي خواد شعر بگه اينجا مياد ؟! حيفه كنار بكشم يك گلتون كم مياد !
در هر زمان بینم خودم کارام جان گم کرده ام
غم را رها کردم ولی ˛ چسبیده بر من هر دمی
ای وای از این غوغای دل ˛ از دلبرم هستم خجل
در کوی او بودم ولی ˛ بیرون شدم از غافلی
بنوشتم این نامه چنین ˛ با خون دل ای مه جبین
نعمت فراوان دادی ام ˛ منت بسر بنهادی ام
حالی پشیمان گشته ام ˛ من غفلتم را کشته ام
تقدیم به صاحب الزمان (عج)
مرا آغازي از پايان
تو را آغازي از آغاز
مرا در انتها جايي
تو را از انتها خالي
مرا فرجام بسي مشكل
تو را انجام بسي آسان
ز من گر رو بگرداني
شوم چون سنگ خارايي
نگاهت را مگير از من
كه در هجران تو اين تن
شود جاني جدا از تن
من ندارم هيچ تا قربان كنم در راه تو
خويشتن را مي كنم قرباني ربانيت
نزدت آيم با هزاران آرزو
تا بسازم كومه اي از نور تو
لطف كن مثل هميشه همچنان
رحمتت جاري شود بر بندگان
بر همه عالم بگردم از پي ات
لاجرم سجده كنم بر خانه ات
تو كه ورد زبانت گشته نامم ****برايت ابر رحمت مي رسانم
به دستت اسم اعظم مي سپارم ****به قلبت عشق و عرفان مي رسانم
به رويت خال عفت مي گذارم ****به پايت نهر احسان مي كشانم
به چشمت نور ايمان مي فشانم **** به گوش ت اسم "رحمن" مي رسانم
پاسخ با نقل قول
