عجب!
همه مخالفن که :دی
یه سوال! شما فکر نمیکنی که اول باید باکسی دوست بشی ، بشناسیش ، بهش علاقه پیدا کنی ، با خانواده ها صحبت کنید و بعد به مرحله نامزدی برسید؟نوشته اصلی توسط FIAN
همینطوری نمیشه با هرکسی نامزد شد که! میشه؟!
موفق باشید
یه سوال! شما فکر نمیکنی که اگه پسره تو زرد از اب در بیاد و دختره رو فریب بده و ببره یه جایی و .......اونوقت ضررش رو کی میبینه.عجب!
همه مخالفن که :دی
یه سوال! شما فکر نمیکنی که اول باید باکسی دوست بشی ، بشناسیش ، بهش علاقه پیدا کنی ، با خانواده ها صحبت کنید و بعد به مرحله نامزدی برسید؟
همینطوری نمیشه با هرکسی نامزد شد که! میشه؟!
موفق باشید
عزیز من پسر اگه بخواد تو زرد از آب دربیاد ، دختر اگه بخواد "گول بخوره" تو نامزدی هم این اتفاق میتونه بیفته ، حتی خیلی راحت تر! اونوقت همین "ضرری" که میگی وقتی با هم دوست باشن بیشتر خواهد بود یا وقتی با هم نامزد باشن؟!
من هم بحثم دقیقا سر "گول خوردن" خانوما یا آقایون نیست ، بحث سر دوست دختر / دوست پسر داشتن هست.
شما خودت بخوای با کسی نامزد کنی ، همینجوری میگی من ازت خوشم میاد بریم باهم نامزد کنیم که بشناسمت؟ :دی
تو تکست اصلی هم گفته روابط معمولی مثل همکار یا همکلاسی ، خوب همه افراد جامعه که دانشگاه یا دانشگاه مختلط نمیرن! همه افراد که تو محیط کاری مختلط کار نمیکنن! اونا باید چیکار کنن؟!
موفق باشید
من با نظر محسن 100 موافقم!عجب!
همه مخالفن که :دی
یه سوال! شما فکر نمیکنی که اول باید باکسی دوست بشی ، بشناسیش ، بهش علاقه پیدا کنی ، با خانواده ها صحبت کنید و بعد به مرحله نامزدی برسید؟
همینطوری نمیشه با هرکسی نامزد شد که! میشه؟!
موفق باشید
همه اون کارایی ک شما گفتی باید باشه ولی اگه زیر نظر خانواده باشه خیلی بهتره!
ازدواجایی ک زیر نظر خانواده نبوده 99 درصد شکست خوده!
ماهم اونقدری خوش شانس نیستیم ک جزو اون 1 درصد باشیم!
پس چه بهتر ک رابطه ها زیر نظر خانواده شکل بگیره!
عشق و علاقه ک حتما نباید قبل ازدواج باشه!
خیلی عشقا هستن ک بعد ازدواج ب وجود اومدن و خیلی پایدارتر از عشقای قبل از ازدواج بوده!
بحث یک روز دو روز نیست!ی عمر زندگیه!80 درصد منطق و 20 درصد عشقه!
البته همه اینا نظر شخصیمه!
الان خانواده چه کسی قبول میکنه که زیر نظرشون دخترشون یا پسرشون با کسی بگرده و آشنا بشه؟! خدایی کدوم خانواده؟! نامزدهم که بخوان بکنن ، باید طرف کلی بیاد خواستگاری و اگه شرایط آقا پسر هم خوب باشه و قبول هم بکنن هی هرروز میگن کی میخوای عروسی بگیری ، کی میخوای عروسی بگیری! چه برسه به رابطه برای آشنایی!من با نظر محسن 100 موافقم!
همه اون کارایی ک شما گفتی باید باشه ولی اگه زیر نظر خانواده باشه خیلی بهتره!
ازدواجایی ک زیر نظر خانواده نبوده 99 درصد شکست خوده!
ماهم اونقدری خوش شانس نیستیم ک جزو اون 1 درصد باشیم!
پس چه بهتر ک رابطه ها زیر نظر خانواده شکل بگیره!
عشق و علاقه ک حتما نباید قبل ازدواج باشه!
خیلی عشقا هستن ک بعد ازدواج ب وجود اومدن و خیلی پایدارتر از عشقای قبل از ازدواج بوده!
بحث یک روز دو روز نیست!ی عمر زندگیه!80 درصد منطق و 20 درصد عشقه!
البته همه اینا نظر شخصیمه!
به نظر من هم رابطه عاشقانه یک مسئله خصوصی هست و مخصوصا تو مراحل اولیه و آشنایی به اون دو نفر که بالغ هستند ، مربوط میشه ، نه به والدینشون..
99 درصد؟؟!!!!میشه بپرسم این آمار رو از کجا گرفتی دوست عزیز؟!
شما نظر شخصیت رو گفتی و برای من هم قطعا قابل احترام و با ارزش هست ، ولی واقعا الان تو جامعه ما ، با این همه گذشت زمان و عوض شدن دوران ، به نظرتون زمان ایجاد شدن عشق و علاقه بعد از ازدواج هست؟
موفق باشید
سلام به دوستان
دوستی: فقط یک معنی داره یعنی اینکه کسی باشه که بتواند همراهت باشد و راهنمایت؛ یک راهنما برای شناخت خودت و عیوبت و اصلاح آنها و تعیین و قدم زدن در مسیر درست زندگی،کسی که به پیشرفتت در تمامی ابعاد درست کمک میکنه، و تا حدی در تکاملت موثر باشه و در پیچ و خم زندگی همراهت باشد.
به نظرم اگه یک دوست خوب پیدا کنی (با تعریف درست از دوست) فرقی نمیکنه که این دوست پدرت ،مادرت خواهرت و برادر یا خویشان باشه یا اینکه خارج از دایره خانواده ،در اجتماع باشه.
اما متاسفانه روابط دوست دختر و پسری که امروزه تعریف شده و رواج داره و بیشتر تحت عنوان شناخت جنس مخالف و آشنایی با ویژگیهای آن است تبعاتی را به دنبال داره که ارزش هدف اولیه را پوچ میکنه.
این روابط خواه و ناخواه به یک رابطه عاطفی تبدیل میشه و از آنجایی که وابستگی(عادت) عاطفی روی ریل درست خودش قرار ندارد زیانهای که گاه جبران ناپذیرند را به هریک از طرفین به میزان وابستگی و احساسی بودن و منطقی نبودنشان وارد میکنه.
به نظر من اگه کمی واقع بین و منطقی باشیم و دچار سو تفاهم نشیم میتوانی برا شناخت پسر یا دختر بحث های در این رابطه با هر پسر یا دختری اعم از برادر و خواهر پسر دایی و دختر عمه و ... و حتی همکار و همکلاسی داشت با کمترین زیان و مشکل ممکن ،نتیجه نسبی خوبی به دست میاد.
من این 99 درصد رو از روزنامه ها از تلوزیون از دانشگاه از مدرسه از هرجایی ک تو فکرشو بکنی دراوردم!الان خانواده چه کسی قبول میکنه که زیر نظرشون دخترشون یا پسرشون با کسی بگرده و آشنا بشه؟! خدایی کدوم خانواده؟! نامزدهم که بخوان بکنن ، باید طرف کلی بیاد خواستگاری و اگه شرایط آقا پسر هم خوب باشه و قبول هم بکنن هی هرروز میگن کی میخوای عروسی بگیری ، کی میخوای عروسی بگیری! چه برسه به رابطه برای آشنایی!
به نظر من هم رابطه عاشقانه یک مسئله خصوصی هست و مخصوصا تو مراحل اولیه و آشنایی به اون دو نفر که بالغ هستند ، مربوط میشه ، نه به والدینشون..
99 درصد؟؟!!!!
شما نظر شخصیت رو گفتی و برای من هم قطعا قابل احترام و با ارزش هست ، ولی واقعا الان تو جامعه ما ، با این همه گذشت زمان و عوض شدن دوران ، به نظرتون زمان ایجاد شدن عشق و علاقه بعد از ازدواج هست؟
موفق باشید
الان بحث داغ تو همه جا فریب خوردن دختراست!
من خالم آسیب شناسی جامعه میخونه!پس الکی حرف نمیزنم!
شاید تا چند سال پیش عشقی تو رابطه ها بود ولی الان دیگه نه!
الان بحث سر شرط بندی سر دخترای مردمه!
من همراه خالم برای پایان نامش تاحالا با 100 نفر مصاحبه کردیم و تو چندین دادگاه رفتیم و ب چشم دیدم!
عین صدتاشون ب صراحت گفتن ک چرا با دختر دوست میشن!
جامعه ی بدی داریم ب خدا!
ب کسی ب راحتی نمیشه اطمینان کرد!
دیگه نمیدونم چی بگم!
یاد دخترای توی دادگاه میوفتم اشکم در میاد!
آخه چرا؟چرا؟
ببخشید اینترنتم قطع و صل میشد واسه همین چند بار ارسال کردم!شرمنده!
100 نفر؟ شما میدونی جامعه ایران چند میلیون نفره دیگه؟!
کلا ما ایرانی ها عادت داریم همه چیز رو برای باورپذیر ترین کردن درصد بندی کنیم در صورتی که هیچ چیزی تو این مملکت درست بررسی و تحقیق نمیشه که بخوان درصد بندی کنن! چه برسه به این مسائل که ازدواج هایی که با نظر پدر و مادر نبوده 99% شون از هم پاشیده! قطعا اگه شما با 1000 نفر هم مصاحبه کرده باشی و از همه نظر سنجی کرده باشی هم نمیتونی درصد بندی کنی! چون این 1000 نفر در برابر جمعیت ایران ، اقوام مختلف ، شهر های مختلف ، فرهنگ های مختلف هیچی نیستن!
شما نمیتونی اگه حتی همه اون 100 پسر هم شخصیت های بدجوری داشتن این رو گردن همه بندازی! بعد از این هم جواب من رو ندادید! اگه یه پسری از شما خوشش بیاد و بخواد طبق همین روشی که شما میگی زیر نظر خانواده باهات رفت و آمد داشته باشه ، باید چیکار کنه؟ یعنی همینجوری راست بیاد بگه من میخوام با شما آشنا بشم آدرس خونتون رو بدید؟ بعد ایشون هم که اومدن خونتون باید چی بگن؟ وقتی شما رو درست نمیشناسه باید بگن قصدم ازدواجه؟! اگه بگن فقط قصد آشنایی دارم و میخام باهم بگردیم بشناسمش ببینم چجوریه اینا همین ، پدر شما ظرف چند ثانیه ایشون رو از خونه بیرون پرت میکنن؟!
موفق باشید
سلام نظر شماelya tarlanعزیز خیلی کامل بود که بنده هم نظرم همینه و باهاش موافقم و بنظرم اگر تو ارتباط مسائل اخلاقی و شرعیات رعایت بشه مشکلی نداره چون با این اوضاع مملکت همه جوونا امکان ازدواج ندارن و و نیاز به ی همدرد دارن که بتونن باهاش درد دل کنن و الا موندن تو تنهایی تا زمانیکه شرایط ازدواج فراهم بشه سخته و برای بعضی ادما امکان پذیر نیست.
زندگی تفسیر سه کلمه است : خندیدن .... بخشیدن .... و فراموش کردن
.... پس.... بخند .... ببخش .... و فراموش کن
پاسخ با نقل قول
