یک خط برای کسی که دوسش دارم ....

[javad jan]

به ممتدترین نگاه تو خیره میشوم، خود را به امتداد نگاهت می آویزم، پلک بر هم میزنی، از چشمت می افتم میگویی دلت را بگیر از من، نگاهت را نیز، آنگاه در آخرین سقوطم، گوشه چشمت، یک مژه برای رهایی به من قرض میدهد، و من تا اوج نگاه تو بالا میروم، و باز تا سقوطی دیگر پشت پلکت به انتظار میمانم.

[javad jan]

در نهفته ترین باغها
دستم میوه چید
واینک شاخه نزدیک
از سر انگشتانم پروا مکن
بی تابی انگشتانم شور ربایش نیست
عطش آشنایی ست،

خم شو شاخه نزدیک...

[javad jan]

درختی خشک را مانم به صحرا

که عمری سر کند تنهای تنها

نه بارانی که برآرد برگ و باری

نه برقی تا بسوزد هستی اش را...!!

[javad jan]

در سرزمین ما
بیهوده نیست بلبل آشفته را نوا
در هیچ باغ مگر باغ ما سیاه
یک سرخ گل نمی شکفد با چنین صفا
یک سرگذشت نیست چنین تیره و تباه

[javad jan]

اشکی به چشم و در دلم آهی نمانده است
دیگرا مرا ز عشق گواهی نمانده است

در چشم بی فروغ من از رنج انتظار
غیر از نگاه مانده به راهی نمانده است

در سینه سر چرا نکشم چونکه بر سرم
جز سایه های بخت سیاهی نمانده است

در دوره ای که عشق گناه است بر دلم
جز جای داغ مهر گناهی نمانده است

نوری زمهر تو نیست به دلهای دوستان
لطفی دگر به جلوه ی ماهی نمانده است

در باغ خشک دوستی ای باغبان عشق
از گل گذشته برگ گیاهی نمانده است

شور و حلاوتی ز کلامی ندیده ام
شوقی و جذبه ای به نگاهی نمانده است

حسرت کشی ببین که دگر از وجود من
جز ناله های گاه به گاهی نمانده است

[javad jan]

در عشق اگر بادیه‌ای چند کنی طی

بینی که در این ره چه نشیب و چه فراز است

سد بلعجبی هست همه لازمه عشق

از جمله یکی قصه‌ی محمود و ایاز است

عشق است که سر در قدم ناز نهاده

حسن است که می‌گردد و جویای نیاز است

این زاغ عجب چیست که کبک دریش را

رنگینی منقار ز خون دل باز است

این مهره‌ی مومی که دل ماست چه تابد

با برق جنون کاتش یاقوت گداز است

[javad jan]

خيلي سخته
چيزي رو كه تا ديشب بود يادگاري صبح بلندشيو ببيني كه ديگه دوستش نداري

خيلي سخته
كه نباشه هيچ جايي براي آشتي بي وفاشه اون كسي كه جونتو براش گذاشتي

خيلي سخته
تو زمستون غم بشينه روي برفا مي سوزونه گاهي قلب و طعم تلخ بعضي حرفا

خيلي سخته
كه ببيني كسي عاشقيش دروغه چه قدر از گريه اون شب چشم تو سرش شلوغه

خيلي سخته
اون كسي كه گفت واسه چشات ميميره بره و ديگه سراغي از تو و نگات نگيره

خيلي سخته
كه ببينيش توي يه فصل طلايي .....
كاش مجازات بدي داشت تو بارون بي وفايي

[javad jan]

سر زلفت به کناری‌ زن و رخسار گشا
تا جهان محو شود، خرقه کشد سوی‌ فنا

به سر کوی‌ تو ای‌ قبله‌ی‌ دل! راهی‌ نیست
ورنه هرگز نشوم راهی‌ وادی‌ّ مِنا

از صفای‌ گل روی‌ تو هر آن کس برخورد
بَر کَنَدْ دل ز حریم و نکُند رو به صفا

طاق ابروی‌ تو محرابِ دل و جان من است
من کجا و تو کجا؟ زاهد و محراب کجا؟

ملحد و عارف و درویش و خراباتی‌ و مست
همه در امْرِ تو هستند و تو فرمانفرما

خرقه‌ی‌ صوفی‌ و، جامِ می‌ و، شمشیر جهاد
قبله‌گاهی‌ تو و، این جمله همه قبله‌نما

رَسَم آیا به وصالِ تو که در جان منی‌؟
هجر روی‌ تو که در جان منی‌، نیست روا!

ما همه موج و تو دریای‌ جمالی‌، ای‌ دوست!
موجْ دریاست، عجب آن که نباشد دریا

[javad jan]

کاش بدانی نبودنت ،
ندیدنت یا برای همیشه رفتنت
هرگز بهانه نمی شود
برای فراموش کردن تو

[javad jan]

مگذار که دندانزده ی غم شود ای دوست
این سیب که ناچیده به دامان تو افتاد