خلوتگاه شعر...

[pnugirl]

سیه چشمی به کار عشق استاد
درس محبت یاد می داد
مرا از یاد برد آخر ولی من
بجز او عالمی را بردم از یاد
فریدون مشیری

[sunyboy]

من توراخواهم برد
دورتر از فاصله دو ایینه ی چشم در چشم
نرم تر از وقت تزویج احساس
صادق
به تو خواهم گفت : که عزیزی در این خاک داری
که صبوری سخت است
که همه مجبوریم
محبوبم
این فاصله ها دورتر از تنهایی نیست
شیشه تنهایی ما می شکند دریک برخورد
حتی اگر من و تو مانشویم
آخه ما برای من و تو کافی نیست
ای همه توشدن هستی من
ای که در رویای منی
ای بی همتا
با من پروازکن تا فردا
با من می خواستی پارو بزنی
تا آخر آب
لااقل نغمهُ پارو زن را دریاب
رو رو با زورق شکسته ام در خلاف آب
پارو زن شادی کن!
پارو زن شادی کن!
پارو زن شادی کن!
زندگی باتویعنی لذت مردن در خواب
در کنارت زندگی زیبا نیست
عمر من برای باتو بودن کوتاه
جفت مرگ با تو را دوست دارم
با تو بی وزنی را دوست دارم در سقوط آزاد
تو رها کردی مرا از گرد ش آسیابی با باد
ای تنها هم دم من چون دم من با من باش
سینه من از تو جهنم شده
از کجا آمده این داغی
مست از دلهره ام بگذار برود ساقی
این دم تو ایینهُ خودبینی ام را بسته
بیرون جیوه ای اش وصله ی شک بسته
ایینه ام ترک و لک بسته
تنها تو را می بینم
که دل در گرو نشکستن بلور شکلک بسته ی من بسته
دست دردوروجودم و انگشت به انگشت من بسته
یکی می گفت خط های کوچک دستانم
عاقبتی خطی خطی است
دوست دارم عاقبت خط خطی من تو شوی
ای کوچکترین عاقبت روشن من
ای دم تو گرم تر از گرمای خورشید
در شبی ملایم و یخ زده زیر نور مهتاب
در کنار شمع خسته و تنها سوزم
چون اکسید شدن چون تخمیر
خاموش شده می سوزم
نور من دیده تو را
یکرنگی !
خواب آلود و خسته نشسته
دلتنگی؟
سنگین در سینه ما می کوبد
بی نظم آونگی
با من یک دل و هم آهنگی
در سفر خاک شدن اشک ریزان
همه در خلوتِ من با تو غمگین
در این گمان که
عشق من ایینه نیست
من و تو دل
سنگیم...

[صنم]

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

[مترسک بیصدا]

چشـم من از دوریـت هم ارغــوانی ، هم ترست
منـتظـر مانده بیایـی طفلکـی خـوش بـاور است
مـن کجـا و تـو کجـا چـه روزگـار مبهمـی ست
فکر و ذکرم پیش تو، فکر تو جای دیگـر است
هر چه گل دادم به تو در دست هایت پرپرست
خـواستــم تنــها بگویـم لحـظه ای اینجــا بایست
اعتــراضــی گـــر نــداری آخر شهـریورســت....!?

[eastboy]

از معبری غریب
رسیدم به معبدی
بر در نوشته بودند:
"لطفا به جای کفش
پا را در آورید...!"

[sunyboy]

من به پیش شاعران شرمنده ام
نیستم شاعر ، در این ره مانده ام

عاشقی گم کرده راهم از پی یار آمدم
لیک صد افسوس درس عاشقی نا خوانده ام

خک بیز کوی رندان و ادیبانم کنون

همچو حیرانی به گلزار ادب وامانده ام


بحری نا آشنایم در یم مواج شعر
کشتی ام را با امید و لطف یزدان رانده ام

سالکی بی توشه ای مانم به صحرای ادب
از هزاران مثنوی، در حد بیتی خوانده ام

گر مرا دربان کوی شاعران نامند چه بک
افتخار است این مرا ، در این سخن پاینده ام

گرچه این ره بس خطیر است و مرادم بس بعید
لیک میدانم که چون جوینده ام ، یابنده ام

گر سرودم گفته هایی را به وزن و قافیه
بر تنش رنگین لباس شعر را پوشانده ام

گفته‹‹ جاوید›› چون از دل براید، لاجرم
می نشیند بردل و صاحبدلان را بنده ام

[sunyboy]

عشق یـعـنی شـادی و ســـرزندگی

عشق یــعنی مـنـتـهـای بـنــدگی

عشق یـعنی سـوخـتـن ،افــروخـتن

شـیـــوه دریــا دلان آمــوخــتــن

عشق یـعنی سـوزش پـــروانه هـا

شورش دل ،خون سرخ لاله ها

عشق یـعنی صـوت بـلبـل در بهـار

خــنــده گـُل بــر فــراز شـاخسار

عشق یـعـنی وامـق و عَـذرا شـدن

بهــر صــید دُر سوی در یا شدن

عشـق یـعـنی زنــدگــی را سـاختن

دل بـه مـعــبــود گــرامــی باختن

عشـق یــعــنی در ره او ســربــدار

عشق یـعنی لـحظه های بی قرار

عشق یـعـنـی بــیــسـتون را تاختن

چهــره زیـبـای شـیـریـن ساختن

عشق یعنی همچو مجنون سوختن

راه و رســم عـــاشــقــی آموختن

عشـق یـعـنی یــوسف کنعان شـدن

از زلــیــخا های دون پنهان شدن

عشق یـعـنی جــاودانــی و غــرور

درس مـهــرو عاطفه کردن مرور

[X2008]

برای زیستن دو قلب لازم است
قلبی که دوست بدارد قلبی که دوستش بدارند
قلبی که هدیه کند قلبی که بپذیرد
قلبی که بگوید قلبی که جواب بگوید
قلبی برای من قلبی برای انسانی که من می خواهم

تا انسان را کنار خود حس کنم.

[X2008]

بخاطر می اورم سفر حجمی در خط زمان
و به حجمی
خط خشک زمان را ابستن کردن
حجمی از تصویری اگاه
که ز مهمانی یک اینه برمی گردد
و بدین سان است
که کسی می میرد

وکسی می ماند...

[X2008]

لیوانها را مهمان کردم
به یک سنگ
چه پر
چه خالی
چه نیمه
همه را شکستم
ولی لا به لای انها
دلی بود
از جنس بلور
او نیز قربانی سنگ لجاجت
در برابر چشمانم

اخرین اه را کشید و....