ايكه‌بانا، هنر گل‌آرايي ژاپني است كه به آن كادو هم مي‌گويند.جدا از رعايت سادگي در قرار دادن گل‌ها در يك ظرف، ايكه‌بانا (ikebana) هنر نظم است كه طبيعت و انسانيت را به هم ارتباط مي‌دهد.
ايكه‌بانا برخلاف روال رايج در گل‌آرايي كه مجموعه‌‌اي از شكوفه‌هاي چند رنگ است، بر ساير قسمت‌هاي يك گياه مثل ساقه‌ و برگ‌ و نيز بر روي شكل، خط و فرم تاكيد مي‌كند.
اگرچه در ايكه‌بانا خلاقيت وجود دارد، اما فرم آن تابع قواعد خاصي است. به عنوان قاعده اصلي، تمام عناصر مورد استفاده بايد طبيعي بوده و مي‌توانند شاخه، برگ، گل و حتي علف باشند.
قصد هنرمند در وراء هر تركيب با تلفيق رنگ‌ها، اشكال طبيعي و خطوط ظريف نشان داده شده و معني ضمني گل‌آرايي مشخص مي‌شود.
جنبه ديگر در ايكه‌بانا استفاده از هنر كمينه‌اي است. به اين ترتيب كه در گل‌آرايي مورد نظر ممكن است از حداقل شكوفه در مقايسه با ساقه‌ها و برگ‌ها استفاده شود.
ساختار گل‌آرايي ژاپني بر اساس مثلث مختلف‌الاضلاع است كه با سه نقطه اصلي كه معمولا شاخه‌هاي كوچكند، مشخص مي‌شود و در بعضي مدارس نماد آسمان، زمين و انسان و در بعضي ديگر نشانه خورشيد، ماه و عشق است.
ظرف يا گلدان جزء اصلي تركيب است. از انواع ظروف سفالي مي‌توان استفاده كرد.
ايكه‌بانا اهميت زيادي براي استاد قائل است.
رعايت سكوت در طول تمرين اجباريست.
در جلسات آموزش بايد قدر طبيعت را دانست و آن را احساس كرد. يعني توجه به چيزي كه مردم به دليل مشغله‌هايي كه دارند، راحت از كنار آن مي‌گذرند.
آستانه صبر افراد نه تنها در مورد طبيعت بلكه به طور كلي افزايش مي‌يابد.






قدمت ايكه‌بانا و قديمي‌ترين مدرسه آن يعني ايكه‌بونو به 500 سال قبل برمي‌گردد. شروع كار مدرسه با آموزش كاهن معبد روكاكودو در كيوتو بود كه مهارت خاصي در تزيين گل‌ها داشت و ساير كاهن‌ها براي تعليم نزد او مي‌آمدند. از آن‌جايي كه او در كنار درياچه زندگي مي‌كرد، واژه ايكه‌بونو با كاهناني كه در آن‌جا با اين هنر آشنا و تخصص پيدا مي‌كردند، ارتباط پيدا كرد.
ايكه‌بانا به عنوان يكي از مهم‌ترين هنرهاي برجسته در فرهنگ ژاپن باقي خواهد ماند.
در مدارس و برنامه‌هاي تلويزيوني هر روز اين هنر آموزش داده مي‌شود و مورد استقبال قرار مي‌گيرد.
ايكه‌بانا باعث مي‌شود فرد زيبايي را در همه هنرها درك كند. در اين موقع است كه فرد احساس مي‌كند به طبيعت نزديك شده و نتيجه آن آرامش فكر، روح و جسم است.