-
امتيازات روش طراحي شئ گرا :
1. به دليل مستقل بودن اشيا نگهداري سيستم آسانتر است ، مي توان اشيا را جداگانه اصلاح كرد و افزودن يا حذف يك شي تغييري در ساير اشيا سيستم نخواهد داشت .
2. اشيا قطعات مناسبي هستند كه مي توانند مجددا مورد استفاده قرار گيرند .
3. براي دسته اي از سيستم ها نگاشت روشني بين نهاد هاي دنياي واقعي ( مثل قطعات سخت افزاري ) و اشياي كنترل كننده آنها در سيستم وجود دارد اين موضوع درك سيستم را بالا مي برد .
-
طراحي تابعي :
طراحي تابعي روشي براي انجام طراحي نرم افزار است ، در آن طراحي به مجموعه اي از واحدهاي متاثر به هم تجزيه مي شود كه هر كدام وظيفه خاصي دارند در واقع طراحي تابعي مكمل تكنيك طراحي شي گراست . يك روش طراحي تابعي طراحي ساخت يافته است، اين روش با استفاده از نمودارهاي جريان داده ها پردازش داده اي منطقي را توصيف مي كند .
استراتژي طراحي تابعي بر تجزيه سيستم به مجموعه اي از توابع متاثر به همه تكيه دارد كه حالت متمركز سيستم بين توابع مشترك است . طراحي تابعي جزييات الگوريتم را در يك تابع پنهان مي كند اما اطلاعات حالات سيستم مخفي نيست، اين كار ممكن است موجب مشكلاتي گردد زيرا يك تابع مي تواند اين حالت را طوري تغيير دهد كه ساير توابع انتظارش را ندارند . اين روش زماني موفق است كه ميزان اطلاعاتي حالت سيستم اندك باشد و از اشتراك داده ها جلوگيري گردد . بعضي از سيستم هايي كه واكنش هاي آنها وابسته به يك محرك يا ورودي است و متاثر از ورودي هاي قبلي نيست ، ماهيت تابعي دارند
-
كاركتر
كليدهايي كه بر روي كيبورد وجود دارد پس از فشردن هر كليد علامتي بر صفحة مونيتور نقش مي بندد كه به هر كدام كاركتر مي گويند . مفهوم كاركتر تنها به كليد هاي كيبورد محصور نمي شود ، بلكه گاهي فشردن مجموع چند كليد، كاركتر خاصي را معنا مي دهد . اين مجموعه كاركتر ها در واقع حكم مصالح اوليه جهت شكل دادن به اجزاي اصلي برنامه اند .
بعضي از كاركتر ها عبارتند از :
- حروف كوچك و بزرگ
- ارقام دهدهي شامل 0 تا 9
- جاي خالي ( blank )
- كاركتر هاي مخصوص ~ ! @ # $ % ^ & * ) ( _ - + = ] [ {} > < " : ; ? / \ . ,
- كاركتر هاي فرمت دادن ( formating character ) : كه براي بيان كردن حالات ويژه اي به كار مي روند و عبارتند از : \t ( horizental tab ) ، \v ( vertival tab ) ، \n ( new line ) ، \b ( back space ) ، \f ( form feed ) ، \r ( return line ) ، \0 ( null ) و . . . كه به آنها كاركتر هاي فرمان نيز مي گويند .
يادآوري : هر كاركتر فرمان بيا ن كننده تنها يك كاركتر است ، هر چند با دو يا چند كاركتر نوشته مي شوند .
-
شناسه
شناسه ، نامي است كه به عناصر مختلف برنامه مانند متغير ها، توابع، آرايه ها، اشاره گر ها و غير اطلاق مي شود . يك شناسه دنباله اي از حروف بزرگ يا كوچك ، ارقام ، يا علامت زير خط ( under line ) است كه با هر ترتيبي مي توانند قرار گيرند ، به شرط آنكه اولين كاركتر بايد يك حرف باشد . ضمنا استفاده از فضاي خالي ( blank ) در نام شناسه مجاز نمي باشد .
طول اسامي در زبان هاي مختلف متفاوت است مثلا در زبان c استاندارد تا 31 كاركتر مجاز است .
قرارداد : شناسه هايي كه با علامت زير خط ( under line ) شروع مي شوند فقط در برنامه هاي سيستم كاربرد دارند
-
متغير
متغير ها ، شناسه هايي هستند كه محل هايي زا حافظه را به خود اختصاص مي دهند . در واقع يك متغير شناسه ايست كه براي نستب دادن نوع تعيين شده اي از اطلاعات مورد استفاده قرار مي گيرد . به يك متغير مي توان داده هاي مختلفي در محل هاي گوناگون برنامه نسبت داد . پس مقدار متغير در طول اجراي برنامه مي تواند تغيير كند .
-
كلمات رزرو شده يا كليدي
بعضي از شناسه هاي كلمات رزرو شده يا كليدي هستند يعني معني و مفهوم خاصي براي آنها از قبل در زبان تعريف و پيش بيني شده است . بنابراين نمي توانند در برنامه ها به عنوان شناسه هاي تعريف شده به وسيله برنامه نويس ، به كار برده شوند . همه كلمات كليدي با حروف كوچك نوشته مي شوند
-
علامت توضيح
براي افزايش خوانايي برنامه ، براي برنامه نويسان و درك بهتر آنها از برنامه نوشته شده ، در بعضي از زبان ها به برنامه نويس اين امكان داده مي شود كه جملاتي را در حين برنامه در محيط برنامه نويسي ذكر كند ، معمولا اين جملات مابين كاركتر هاي خاصي قرار مي گيرد وصرفا به عنوان توضيحات برنامه محسوب مي گردد . توضيحات عموما با حروف كوچك تايپ مي شوند .
-
ساختار برنامه ها
هر برنامه براي رسيدن به هدف خود بايد الگوريتم را به صورت زباني خاص برگرداند . هر برنامه به نوبة خود با فرمت خاصي نوشته مي شود . اما درون اين فرمت هميشه اجزايي به عنوان جز ثابت برنامه نويسي ها تلقي مي شوند اين اجزاي ثابت عبارتند از
- برنامه اصلي برنامه اي است كه در واقع قسمت بالايي و اصلي الگوريتم ما را تشكيل مي دهد اكثر تعاريف و فرا خواني ها در آن صورت مي گيرد .
- شروع برنامه اصلي هر برنامه با كلمات كليدي يا كاركتر هايي خاص كه به ابتداي برنامه اصلي اشاره دارند شروع مي شود .
- تعريف ثابت ها و متغير ها برنامه ها نياز به يك سري داده هاي صابت و متغير دارند تا بوسيله آنها به مقاصد برنامه دست يابند .
- دستورات برنامه مجموعه دستوراتي كه با دنبال كردن متوالي آن ما را هدف برنامه مي رسانند.
- پايان برنامه اصلي هر برنامه با كلمات كليدي يا كاركترهايي خاص كه به انتهاي برنامه اصلي اشاره دارند به پايان مي رسانند .
- تعريف و فراخواني توابع و رويه ها توابع و رويه ها براي رسيدن به ماجول دار كردن و پيمانه اي كردن برنامه ، برنامه اصلي را به صورت چند زير برنامه مي نويسند اين زير برنامه ها به صورت جداگانه نوشته مي شوند كه در انتها به وسيله برنماه اصلي به هم مي پيوندند و هدف اصلي برنامه را تامين مي كنند .
به هر كدام از اين زير برنامه ها كه هدف هاي جزئي برناتمه را برآورده مي كنند بسته به تعاريف تابع يا رويه مي گويند . اين توابع بايد در قسمتي از برنامه داخل يا خارج برنامه اصلي ( وابسته به زبان برنامه نويسي ) تعريف شوند و بوسيله برنامه اصلي يا توابع ديگر فراخواني شوند
-
عملگرها يا اپراتورها
نشانه هايي هستند كه در عبارت ها به كار مي روند و به كمك آن ها مي توان اعمالي را روي انواع داده انجام داد . به متغيرها يا ثوابتي كه روي آن ها عمگرها عمل خود را انجام مي دهند عملوند يا اپراند مي گويند .
نکته : در زبان های برنامه نویسی مختلف هر کدام از این عملگرها کارکتر یا کارکترهایی خاص دارند که اغلب با هم متفاوتند
-
انواع عملگرها عبارتند از :
عملگرهاي محاسباتي
عملگرهایی که برای بدست آوردن حاصل جمع تفریق تقسیم باقیمانده تقسیم جمع یکانی( علامت مثبت ) تفریق یکانی( علامت منفی ) کاهش یک مقدار افزایش یک مقدار و غیره به کار می رود را عملگرهای محاسباتی می گویند .
برچسب برای این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
- شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
- شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
- شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
-
قوانین انجمن
پاسخ با نقل قول