؛ در سال 1975 يک مهندس شرکت «کداک» به نام «استيو ساسون» چيزي را اختراع کرد که چند دهه بعد انقلابي در عکاسي به وجود آورد، يعني نخستين دوربين ديجيتال دنيا. اين دوربين به اندازه يک توستر بود و عکس هاي سياه و سفيد با وضوح 100 در 100 مي گرفت، يعني 01/0 مگاپيکسل. عکس هاي اين دوربين روي يک نوار کاست ذخيره مي شد. ذخيره شدن هر عکس 23 ثانيه طول مي کشيد. اين دوربين يک قطعه مبدل آنالوگ به ديجيتال از شرکت موتورولا، يک لنز کداک و يک تراشه ccd از شرکتي ديگر داشت. دوربين هاي ديجيتال کنوني هم از همين ترکيب قطعات براي ثبت عکس ها استفاده مي کنند. براي نمايش عکس ها، دوربين به کامپيوتر و يک نوار کاست خوان متصل مي شد. نمايش هر عکس، 23 ثانيه زمان نياز داشت.