>> تقديم با عشق <<

[sunyboy]

ای آشنای سفر کرده ی من! می خواهم رازی برایت بگویم.
راز ماهی سرخ کوچولو تنگ بلور، که نرم و آهسته می رقصد.
در تنگ بلور کوچک.


تنگ بلور کوچک را پشت پنجره رو به ساحل خوشبختی ! گذاشتم.
و یک شب مهتاب که روشنایی بخش حیاط کوچکمان بود!
ومن ندانستم که گربه سیاه کمین کرده! وتنگ بلور کوچک مرا می شکند!
ومن از خواب هزار ساله ام پریدم! ترسیدم!
لحظه ای گمان کردم کابوس است.


تا آمدم به خود آیم ماهی کوچکم را زیر نورمهتاب بلعید!
وترس من از گربه سیاه این است،ماهیان همسایه را به بلعید...

[Fahime.M]

ای آشنای سفر کرده ی من! می خواهم رازی برایت بگویم.
راز ماهی سرخ کوچولو تنگ بلور، که نرم و آهسته می رقصد.
در تنگ بلور کوچک.


تنگ بلور کوچک را پشت پنجره رو به ساحل خوشبختی ! گذاشتم.
و یک شب مهتاب که روشنایی بخش حیاط کوچکمان بود!
ومن ندانستم که گربه سیاه کمین کرده! وتنگ بلور کوچک مرا می شکند!
ومن از خواب هزار ساله ام پریدم! ترسیدم!
لحظه ای گمان کردم کابوس است.


تا آمدم به خود آیم ماهی کوچکم را زیر نورمهتاب بلعید!
وترس من از گربه سیاه این است،ماهیان همسایه را به بلعید...

خیلی زیبا بود....(گل)

[Fahime.M]

تقدیم به کسیکه بد اخلاقیهامو تحمل کرد... تحمل میکنه..مهربونم ...عزیز دلم...


گر چشم بامداد به خورشید روشن است
ما را دل از خیال تو جاوید روشن است
آوارگی ست طالع ما روشنان عشق
وین مدعا ز گردش خورشید روشن است
در این شبی که روزنه ها تیرگی گرفت
ما را هنوز دیده ی امید روشن است
در قلب من دریچه به خورشید ها تویی
وقتی که شب ز روزن ناهید روشن است
فرجام هر چراغی و شمعی ست خامشی
مهر است و بزم ياران که جاوید روشن است

ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست
جور تو از آنکشم که روی تو نکوست
مردم گویند بهشت خواهی یا دوست
ای بیخبران بهشت با دوست نکوست

[Fahime.M]

این شعر زیبا هم تقدیم به داداش مهدی عزیز

دليل بودن تو




هر کسی دوتاست .

و خدا یکی بود .

و یکی چگونه می توانست باشد ؟

هر کسی به اندازه ای که احساسش می کنند ، هست .

و خدا کسی که احساسش کند ، نداشت .

عظمت ها همواره در جستجوی چشمی است که آنرا ببیند .

خوبی ها همواره نگران که آنرا بفهمد .

و زیبایی همواره تشنه دلی است که به او عشق ورزد .

و قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد .

و غرور در جستجوی غروری است که آنرا بشکند .

و خدا عظیم بود و خوب و زیبا و پراقتدار و مغرور .

اما کسی نداشت ...

و خدا آفریدگار بود .

و چگونه می توانست نیافریند .

زمین را گسترد و آسمانها را برکشید ...

و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود .

و با نبودن چگونه توانستن بود ؟

و خدا بود و با او عدم بود .

و عدم گوش نداشت .

حرف هایی است برای گفتن که اگر گوشی نبود ، نمی گوییم .

و حرفهایی است برای نگفتن ...

حرف های خوب و بزرگ و ماورائی همین هایند .

و سرمایه ی هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد ...

و خدا برای نگفتن حرف های بسیار داشت .

درونش از آنها سرشار بود .

و عدم چگونه می توانست مخاطب او باشد ؟

و خدا بود و عدم .

جز خدا هیچ نبود .

در نبودن ، نتوانستن بود .

با نبودن نتوان بودن .

و خدا تنها بود .

هر کسی گمشده ای دارد .

و خدا گمشده ای داشت ...